วันจันทร์, ตุลาคม 10, 2565

เผยภาพ ณ จุดฆาตกรรม ถูกหรือผิด ไม่ใช่ตัดสินกันง่าย ๆ แม้กระทั่งเรื่องนักข่าวทำผิดกฏหมาย เพื่อเสนอข่าว ก็เช่นกัน


Pravit Rojanaphruk
9h

(English below)
นี่ครับ ตัวอย่างภาพข่าวศพหมู่เด็กๆเ ณ จุดฆาตกรรม #กราดยิงหนองบัวลําภู ถ่ายและเผยแพร่โดยสำนักข่าว AP เมื่อวันศุกร์พร้อมคำประกอบภาพ >ต่อไปคงต้องถกเถียงกันอีกมากกว่าอะไรควรไม่ควร
ตอนนี้ยังไม่มีสมาคมไหนออกแถลงการณ์เรื่องนี้
#ป #กราดยิง #กราดยิงหนองบัวลําพูน #สื่อ
An AP news article under the headline "Fired police sergeant attacks Thai day care center, kills 35" published Fri was also accompanied by 3 graphic photos of killed young children covered in white sheets at crime scene. #Thailand #กราดยิงหนองบัวลําภู #WhatsHappeningInThailand

น้องหญิง ภาชนะปรีดา
@wNh1qrimDiSkTFW
·5h
Replying to
@PravitR
ถ้าสังคมบอกว่า การเสนอเรื่องจริง ไม่ว่าด้วยภาพ เสียง หรือเนื้อหา มันคือ การทำร้ายจิตใจ อย่างนั้น มันก็ต้องเสนอเรื่องโกหก หรือแต่งขึ้น เพื่อไม่ให้ทำร้ายจิตใจ คือถ้าแบบนี้ เอาผู้กำกับหนังมาเป็นก็ได้นักข่าว

Jaahjaa6395@
@Jajang4289
·1h

Replying to
@wNh1qrimDiSkTFW and
@PravitR
เหมือนศพแตงโมถ้าไม่มีคนปล่อยภาพออกมาแตงโมจะเป็นแค่คนตกเรือเพราะฉี่แล้วจมน้ำตายจบไปนานแล้ว ใช่ค่ะเราเห็นด้วยสมควรเสนอได้ในเรื่องจริง เพื่อไม่ให้มีคนบิดเบือน



Andrew MacGregor Marshall
7h

I've been trying to formulate some thoughts about the anger about what CNN did covering the massacre in northeast Thailand a few days ago, because I and many journalists I respect instinctively feel CNN's behaviour was wrong, but it's not as simple as many people might think.
I'm not an unbiased commentator in this debate because I have broken the laws of numerous countries multiple times. Most significantly I break Thai law on an almost daily basis, and I have also broken the laws of many other countries, and during my career whenever somebody in authority has told me I shouldn't go somewhere or try to find out what happened, I would immediately find a way to go there and find out what happened.
So I don't think journalists should be condemned for breaking the law. Often, you have to do it, to tell the truth, especially in authoritarian regimes. Often it is very risky to you, the people you love, and your sources who enable you to do your work.
Like all real journalists, I have no problem with breaking unfair laws and going to places I am banned from going to. Whenever we work undercover, or find a way to get to somewhere we are not allowed to be, or try to tell the truth about something we are not supposed to know about, we are deliberately breaking the rules. That is our job.
We also have a duty to protect people — not just our confidential sources but also people who have faced terrible events who we want to write about or film or photograph.
As journalists we often meet people in real distress or facing terrible loss, and I couldn’t care less about breaking laws but let's be clear that it is never acceptable to break the heart of somebody who is already in terrible pain into even more pieces.
I have worked in many war zones. I lived in Baghdad as bureau chief for Reuters for more than two years, during some of the worst times. I have been at the site of many suicide bombs and mass murders, with body parts strewn everywhere and blood all over the ground.
I'm lucky I'm a writer, which allowed me to dodge some of these ethical dilemmas for a while, because the TV and pix crew had to take some time to decide how much gore and viscera they could show without making it too unpalatable for international media.
Some people might say it's unacceptable to show what you see when you get to the scene of a mass killing of scores of people whose blood and body parts are spread everywhere around you. They never gave permission for anyone to show their blood and broken bodies.
I'm still figuring this out but I think we have to find a way to convey the horror to try to help people understand it. So we have to show images that help people see it. Otherwise what is the point of even being a journalist?
So I am towards the more radical pro-information side of the spectrum, I think people should see what happens to human bodies when they are shot or stabbed or bombed or bludgeoned because I think it might do some good. But I also never want to harm somebody who is grieving.
Many journalists are pretty horrible and dishonest, but a surprising number of us actually want to make the world better, and the ethical question we always ask ourselves is — will this story/image/video help do anything good?
The behaviour of the CNN team in northeast Thailand clearly had nothing to do with helping anyone except themselves. They sneaked into a crime site to film bloodstains because they thought it was an exclusive that would boost their careers.
There was zero useful new information provided in their reporting. We all know how many children died there, and it's not surprising that there is blood on the wall and floors.
If you want to break the law, do it for a good reason. What was the point of sneaking into the kindergarten apart from caring more about a journalistic scoop than the feelings of people affected?
There are also plenty of people saying that the crime scene was already trampled over repeatedly before CNN ever got there, including by the unrolling of a red carpet, and police didn’t properly secure the site, so the journalists are far from the biggest villains here. And I agree that’s all true too.
But I’m a journalist and I am ashamed at what CNN did to undermine journalism
.....
Nithinand Yorsaengrat
13h

ในแง่ของสื่อ เราตั้งคำถามว่า ถ้าต้องไม่เก็บภาพโหดเหี้ยมในที่เกิดเหตุเลย คุณสรรพสิริ วิริยศิริ และช่างภาพทุกคนที่ถ่ายรูปเหตุการณ์อัปยศวันที่ 6 ตุลาคม 2519 ก็ไม่ควรทำงานของเธอ/เขา ซึ่งต่อมาจะเป็น “หลักฐาน” การสังหารหมู่ที่รัฐกระทำต่อประชาชน และเป็น “บันทึกประวัติศาสตร์” ดังนั้น สำหรับเรา สื่อควรเก็บภาพได้ แต่จะเผยแพร่ต่อสาธารณชนอย่างไร ระดับไหน ให้เข้าใจความโหดเหี้ยมของสถานการณ์ เป็นอีกเรื่องหนึ่ง และแน่นอนว่าต้องคำนึงถึงผลที่ตามมาอย่างละเอียดรอบคอบ
.
อนึ่ง กรณีสังหารหมู่โดยรัฐ กับสังหารหมู่โดยอาชญากรที่มีสภาพจิตผิดปกติ อาจมีเงื่อนไขและรายละเอียดต้องระมัดระวังต่างกันอยู่บ้าง

Posted by at