โดยภูมิหลังของเรื่องนี้อยู่ที่ สว.ทั้ง ๑๓๐ คน ล้วนอยู่ในระหว่างถูกดำเนินคดีฐานคดโกงการเลือกตั้งด้วยการ ‘ฮั้ว’ มีความไม่พอใจ นันทนา ที่เป็นผู้ผลักดันคดีทุจริตดังกล่าวอย่างแข็งขัน แม้นว่าคดีของพวกตนเป็นการละเมิดจริยธรรมยิ่งกว่า
มิพัก ที่การดำเนินการกล่าวโทษ และตั้งกรรมการสอบสวน อันนำมาสู่การลงมติของที่ประชุมวุฒิสภาดังกล่าว เป็นการกระทำโดยลับและรวบรัด กีดกันพยานบุคคลของผู้ถูกกล่าวหา จัดว่าเป็นกระบวนการอันมิชอบธรรมแล้วนั้น
หนังสือพิมพ์แนวหน้า คงจะมีความละอายแก่ใจแทน ๑๓๐ สว.เหล่านั้น จึงได้นำข้อเขียนความเห็นต่อกรณีนี้ของสมาชิกวุฒิสภาอีกท่านหนึ่ง มาตีพิมพ์เผยแพร่ให้เห็นว่า การลงมติว่าเป็นการฝ่าฝืนร้ายแรงนั้น “เกินสมควร และเกินกว่าความผิด”
โพสต์ของ สว.อังคณา นีละไพจิตร ชี้ว่าการตัดสินของคณะกรรมการจริยธรรมในเบื้องต้น ว่า ไม่ต้องตาม ‘ข้อบังคับว่าด้วยประมวลจริยธรรมของสมาชิกวุฒิสภาและกรรมาธิการ พ.ศ. 2563’ ไม่ควรเป็นความผิดร้ายแรงดังมติเสียงข้างมากอ้าง
หากจะดูที่มาตรฐานจริยธรรม ส่วนที่ ๔ ข้อ ๓๑ ในเรื่องการแสดงกิริยาหรือวาจาไม่สุภาพ ใส่ร้ายหรือเสียดสีบุคคล ก็มีสมาชิกวุฒิสภาหลายคนที่ไม่ได้ถูกดำเนินคดีฮั้ว หลายคนให้ความไว้แล้วว่า “การกล่าวถึงอาชีพขายหมู คือการพูดในข้อเท็จจริง
จึงไม่เป็นการด้อยค่าหรือส่อเสียด” ซึ่งในทางสิทธิมนุษยชน “จะให้ความสำคัญกับผลกระทบต่อผู้เสียหายเป็นหลัก” อันปรากฏอยู่ใน “อนุสัญญาต่อต้านการทรมาน (CAT) และ พรบ.การทรมานและการกระทำให้บุคคลสูญหาย ๒๕๖๕ มาตรา ๖”
สว.อังคณาสรุปความว่า “เรื่องนี้ไม่ควรเป็นความผิดตามมาตรฐานจริยธรรมร้ายแรง” ถึงกับต้องส่งให้ ปปช.สอบสวน หากแต่จัดให้เป็นความผิดจริยธรรมส่วนที่ ๔ ข้อ ๓๑ ดังกล่าวข้างต้น ใช้บทลงโทษตามมาตรา ๔๓ วรรค ๑ ให้ #ว่ากล่าวตักเตือน หรือ #ตำหนิ เท่านั้น
รวมทั้งให้ สว.นันทนา ทำการ “ขอโทษ และรับประกันว่าเหตุการณ์ลักษณะดังกล่าวจะไม่เกิดซ้ำ” ก็เพียงพอ ฉะนั้น “การตั้งข้อกล่าวหาที่เกินจริง และไม่ได้สัดส่วน อาจส่งผลกระทบต่อความเชื่อมั่นในการปฏิบัติหน้าที่” ของสมาชิกวุฒิสภาเหล่านั้น “อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”
(https://www.facebook.com/angkhana.nee/posts/10165119032033268?ref=embed_post และ https://www.senate.go.th/.../253/files/Ethics_Senate2563.pdf)
