บุญเขตร์ พุ่มทิพย์ อธิบดีผู้พิพากษาศาลภาษีอากรกลาง และอนุรักษ์ สง่าอารีย์กุล ผู้พิพากษาศาลฎีกา ได้รับการคารวะจากผู้สนับสนุนให้มีการปฏิรูปกระบวนการยุติธรรมไทยถ้วนหน้า ด้วยข้อความในบันทึกที่ว่า การอบรมดังกล่าว
“ไม่ก่อเกิดประโยชน์ใดแก่การปฏิบัติงานของข้าราชการตุลาการศาลยุติธรรม ทั้งยังอาจนำไปสู่การผิดศีล ผิดวินัย ของผู้พิพากษา ส่งเสริมระบบอุปถัมภ์ ซึ่งนำไปสู่การเลือกปฏิบัติและเพิ่มความเหลื่อมล้ำในสังคม” ทำให้ความเชื่อถือต่อศาลลดน้อยด้อยลง
ไม่เพียงหลักสูตรผู้บริหารระดับสูงในศาลดังกล่าว หลักสูตรอื่นๆ ที่คล้ายคลึงกัน ได้แก่ วปอ. –ป้องกันราชอาณาจักร ปปร.-การปกปครองประชาธิปไตยสำหรับผู้บริหารระดับสูง วตท.-ผู้บริหารระดับสูงสถาบันวิทยาการตลาดทุน เป็นต้น
ล้วนเป็นหลักสูตรที่แม้จัดไว้เพื่อเพิ่มพูนความรู้ แต่ “อีกวัตถุประสงค์หนึ่งคือเพื่อสร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิดสนิทสนมระหว่างผู้เข้ารับการศึกษา ซึ่งมีทั้งผู้บริหารระดับสูงของภาครัฐและเอกชน” และว่าความสัมพันธ์ระหว่างผู้เข้าอบรมเกิดเป็นเครือข่าย
“เหล่านี้อาจเข้ามาเป็นคู่ความหรือผู้มีส่วนได้เสียในคดี ไม่ว่าโดยตรงหรือโดยอ้อมได้ในอนาคต ย่อมทำให้สาธาธารณชนเคลือบแคลงสงสัยในความบริสุทธิ์ยุติธรรม ความเป็นกลางที่ปราศจากอคติ ความเป็นอิสระ และความซื่อสัตย์สุจริตของผู้พิพากษาได้”
ปรากฏการณ์เช่นนี้ Khemthong Tonsakulrungruang นักกฎหมายค่ายจุฬาฯ ให้ความเห็นว่า “นี่เป็นกรณีตัวอย่างเลย ว่าถ้าตุลาการจะรอดต้องอาศัยแรงจากคนข้างในนั่นล่ะ ทักท้วงคัดค้านกันเอง” เพราะว่า “แรงจากภายนอกนั้น หนึ่ง ไม่อาจกดดันศาลได้
อ่อนไป น้อยไป ห่างไกลกันเกินไป สอง เป็นการก้าวก่ายความเป็นอิสระของศาล ดังนั้น คนนอกช่วยกันส่งเสียงแล้ว ถ้ากลไกและวัฒนธรรมองค์กรข้างในเปิดโอกาสให้คนในพูดขึ้นมาได้บ้าง ก็จะหนุนเสริมกันช่วยปฏิรูปศาลให้เป็นมืออาชีพมากยิ่งขึ้นได้จริง”
อย่างที่ อจ.เข็มทองว่า ลำพังสองเสียงภายในคณะกรรมการตุลาการ คงจะไม่ดังพอผ่อนคลายความหนืดขององค์กร ตลก.ได้หรอก สาธารณชนต้องช่วยกันกระทุ้งถอง หรือแม้แต่แทะโลมให้พวกผู้พิพากษาที่ลอยฟ่องอยู่ฟ้านภากาศ เหลือบมองลงมาที่ดินกันบ้าง
(https://www.facebook.com/khemthong.tonsakulrungruang/posts/0NBtbCRSPL และ https://www.isranews.org/article/isranews/134925-invessdsdsddsa.htm)
