“ส่วนจะแจ้งความกลับคนที่มาทำร้ายหรือไม่นั้น ต้องรอเวลาเพื่อตัดสินใจอีกครั้ง” โอนี่ เจ้าหน้าที่ของงานมหกรรมหนังสือที่ศูนย์สิริกิต์ ซึ่งเข้าไประงับเหตุร้าย จะกลายเป็นผู้ต้องหาเชียวหรือ ในฐานะที่คนร้ายเป็นนักก่อกวนที่มักกระทำการบ้าบอเชิดชูสถาบันฯ
บีบีซีไทยรวบรวมพฤติเวรของนายคเณศพิศณุเทพ จักรภพมหาเดชา เอาไว้เกือบ ๑๐ รายการ เริ่มจากพ่นสีสนับสนุนการรัฐประหาร ๒๕๔๙ ที่หน้า บก.ทบ. ปล่อยงูเห่ากลางถนนราชดำริหน้าเซ็นทรัลเวิร์ลด์ ปี ๖๒ จนมาปี ๖๕ เริ่มชูภาพพระบรมฉายาลักษณ์
ห้ามก่อความวุ่นวายในที่สาธารณะ และก่อเหตุในลักษณะเดียวกันอีก” แต่คราวนี้นอกจากจู่โจมเข้าไปล็อคคอธนาธร แล้วยังตะโกนขู่ว่าตนมีระเบิดนะ ช่วงท้ายเมื่อถูกเจ้าหน้าที่เข้าไปดึงตัวออกมา ได้โยนกระเป๋าลงพื้นพร้อมขู่ว่ามีระเบิด ทำให้ผู้คนแตกตื่น
สุนัย ผาสุก @sunaibkk บอกว่า “#เคร้อยล้าน ละเมิดเงื่อนไขการประกันตัว มีพฤติกรรมก่ออันตรายต่อความปลอดภัยของผู้อื่นซ้ำซาก แต่ถึงวันนี้ยังลอยนวล” คล้องจองกับคำถามของทนายนรเศรษฐ์ นาหนองตูม “คุณว่านายเค จะถูกเพิกถอนการประกันตัวหรือไม่”
@Norasate_Lawyer ให้ความเห็นต่ออีกว่า “การถอนประกันอาจจะเกิดขึ้นได้ในทาง กม.” ดังต่อไปนี้ ได้แก่ ‘ป้าเป้า’ เจ้าทุกข์คดีก่อนหน้านี้ “ไปร้องต่อศาล” หรือธนาธรในคดีใหม่นี่ได้แจ้งความและยื่นคำร้อง ดังเจ้าตัวให้สัมภาษณ์ว่าอาจดำเนินคดี
“ถ้าวันนี้ #เคร้อยล้าน มีอาวุธ อาจมีคนบาดเจ็บล้มตายซึ่งอาจเป็นผมก็ได้ ยืนยันดำเนินคดี มีโอกาสก็อยากคุยกับเค” (ขอบคุณทวี้ตของแอ๋ว @Alitsarah) ซึ่ง ปิยบุตร แสงกนกกุล @Piyabutr_FWP มีคอมเม้นต์ว่า ‘เค’ “กระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลายครั้งหลายหน”
สำหรับ รังสิมันต์ โรม @RangsimanRome แสดงออกอย่างเหลืออด “เราอยู่ในประเทศที่ตำรวจรู้ทุกย่างก้าวของนักกิจกรรมที่ต่อต้านรัฐบาล ทั้งๆ ที่คนเหล่านี้ไม่เคยได้คิดร้ายต่อใคร แต่กลับไม่เคยรู้เลยว่าคนอย่าง #เคร้อยล้าน คิดจะทำอะไร” บ้าบอจริงๆ
บ้าแน่น่าจะ ‘เค’ นั่นแหละ แต่ตำรวจและศาลกลับให้ความเป็นธรรมจนล้นเอ่อ “ขณะที่คดีการเมืองคนเห็นต่างถูกปฏิเสธการประกันตัวอย่างต่อเนื่องด้วยเหตุผลกว้างๆ แค่ว่าไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคำสั่ง” สุนัยยังชี้ถึงพฤติกรรมของเคด้วยว่า
“มีการแสดงออกที่เป็นอันตรายต่อตนเอง และผู้อื่น ซึ่ง ม.๒๒ ของ พรบ.สุขภาพจิต ๒๕๕๑ กำหนดว่าจำเป็นต้องได้รับการบำบัดถึงแม้เจ้าตัวจะไม่ยินยอมก็ตาม เพื่อป้องกันไม่ให้อาการทวีความรุนแรง” และเกิดอันตรายต่อผู้อื่น
การให้ความปราณีโดยไม่มีขีดจำกัด ต่อคนที่ฉลาดรู้ (หรือถูกสั่งการ) แสดงตนยกย่องสถาบันฯ ขณะทำการชั่วร้ายเป็นภัยต่อสาธารณะ รังแต่จะไม่ ‘เป็นคุณต่อสถาบันฯ’ นั้นเอง ยิ่งๆ ขึ้นไป
