อานนท์ นำภา
จดหมายวันที่ 13 พ.ย. 68
.
ช่วงนี้ต้องขึ้นศาล สืบพยานคดีม.112 ทุกวัน ถ้าให้นับน่าจะเป็นคดีที่ต้องสืบพยานในสัปดาห์หน้าคือคดีชุมนุม 19 กันยา 2563 ทวงคืนสนามหลวง การเป็นทั้งจำเลยและทนายความนั้น ทำให้ชีวิตมีความสุขอย่างยิ่ง เพราะหากเป็นจำเลยอย่างเดียว นั่งมองทนายคนอื่นยืนว่าความคงน่าเบื่อพิลึก การได้ว่าความในฐานะทนายความคือการได้ยืดเส้นยืดสาย สติปัญญาแจ่มใสและทำให้ตระหนักว่าเรายืนจุดไหนในการต่อสู้ครั้งนี้
.
ในทุกคดีที่สืบพยาน ระหว่างยืนถามความมักจะคิดถึงภาพบรรยากาศการชุมนุมปี 63 ตอนนั้นมันสนุกและมีความท้าทายจริงๆ ยังจำแววตาของผู้ร่วมชุมนุมทุกคนที่ฟังการปราศรัยได้ดี มันเป็นแววตาที่เปี่ยมล้นด้วยความหวัง
.
“ไม่ว่าตอนนี้ แววตาเหล่านั้นจะอยู่หนใด มันยังติดตรึงในหัวใจข้าพเจ้าเสมอ” ในทุกๆวันที่นั่งรถเรือนจำกลับจากศาล ข้าพเจ้ามักนั่งมองดอกไม้ข้างถนน ใจหวังว่าจะได้เจอคนที่รู้จัก “บังเอิญ” เดินผ่านมาให้พบเจอ เหมือนเพลงเพลงนั้นที่ร้องว่า “อยากบังเอิญเจอใครที่ยังฝันอยู่ นั่งฟังเพลงอยู่ตรงนี้ หากว่ามีจริงๆ ได้ก็คงดี บอกทีว่ายังฝันอยู่”
.
…บอกทีว่ายังฝันอยู่…
อานนท์ นำภา
13 พ.ย. 68
https://www.facebook.com/xannth.na.pha/posts/32512234675057851
