เรากำลังรื้อฟื้นวัฒนธรรมย้อนยุคไปถึงสมัย ‘สุริยะวรมัน’ หรืออย่างไร รังสรรสิ่งก่อสร้างอลังการ ใหญ่โตมโหฬาร ไม่คำนึงถึงความเหมาะสมของการใช้งาน โบราณกาลนั้นเพื่อประกาศความยิ่งใหญ่ของผู้ปกครองเท่านั้น
แต่ยุคปัจจุบันน่าจะเป็นความนิยม ผลาญงบประมาณ เพื่อเศษเหลือ เงินทอนสำหรับผู้ดำเนินการ ที่อยู่ในแวดวงราชการ ดังที่ มหาสารคาม ประชาชนเหลือทน ส่งภาพไปให้ CSI LA ประจาน
“หลายคนตั้งคำถาม ประตูเมือง ‘มหาสารคาม’ ที่เพิ่งสร้างเสร็จ โดยใช้งบประมาณกว่า ๑๐๐ ล้านบาท แต่ผลงานที่ได้กลับถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าไม่สมราคา ทั้งในแง่การออกแบบ ความวิจิตร ความอลังการ” หรือแม้แต่ในแง่ ‘การใช้สอย’
“งบ ๑๐๐ ล้าน เท่ากับโรงเรียนใหม่ทั้งหลัง + อุปกรณ์ครบครัน” จึงมีคำถามตามมาเป็นพรวน
“งบประมาณ 100 ล้านบาทครอบคลุมอะไรบ้าง?
• มีการประกวดแบบหรือปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านสถาปัตยกรรมท้องถิ่นหรือไม่?
• มีการเปิดเผยรายละเอียดราคาวัสดุ
ค่าก่อสร้าง ค่าบริหารจัดการ และค่าจ้างออกแบบอย่างโปร่งใสหรือไม่?
• โครงสร้างนี้สร้างเพื่อส่งเสริมวัฒนธรรม
หรือเพื่อให้บางกลุ่มได้ประโยชน์จากงบประมาณ?
ถามจริง ถ้าต้องควักจ่ายเอง จะสร้างแบบนี้ไหม? หรือแค่ใช้เงินคนอื่น ก็เลย สร้างอะไรยังไงก็ได้”