ที่ “สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ.) ออกคำสั่งให้ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาต่าง ๆ จำนวน ๒๔๕ เขต จัดครูสังคมศึกษาให้เข้าร่วมอบรมการสอนวิชาประวัติศาสตร์โดยมีวิทยากรเป็นทหาร”
ไม่ว่าทหาร หรือกองอาสารักษาดินแดน จะเรียนรู้ประวัติศาสตร์มากมายเพียงใด ท้ายที่สุดก็ยังจำกัดอยู่ในกรอบของการตีความประวัติศาสตร์ในบริบทของ ‘นักสะสมของเก่า’ ไม่ใช่นักโบราณคดีที่ตีความประวัติศาสตร์ให้สะท้อนโลกปัจจุบันและอนาคต
ประดุจดังครั้งหนึ่งกองทัพสร้างโครงการ ‘อีสานเขียว’ ขึ้นมาเพื่อแสดงว่าทหารทำได้ทุกอย่าง แม้นว่านายทหารในโครงการหลายคน ร่ำเรียนและรอบรู้เกี่ยวกับอุตสาหกรรมการเกษตร และธุรกิจระบบตลาด
แต่เมื่อลงมือทำแล้วก็ยังต้องพึ่งเอกชน เป็นจุดเกิดของ ‘เจ้าสัว’ มาจนทุกวันนี้ ด้วยเหตุฉะนั้น ส.ส.พรรคก้าวไกลจึงบอกว่า การให้ทหารมาอบรมประวัติศาสตร์ จะเป็นการ “ยัดเยียดท่องจำแต่เพียงด้านเดียว” ไม่ใช่การตีความอย่างก้าวหน้าเหมือนที่นานาประเทศทำ
ส.ส.ปารมีบอกด้วยว่า “เหตุใดกระทรวงศึกษาธิการไม่ใช้วิทยากรที่เป็นครูสอนประวัติศาสตร์ที่เชี่ยวชาญและมีสมรรถนะด้านนี้โดยตรง ซึ่งมีอยู่มากมายในโรงเรียนต่าง ๆ ในสังกัด สพฐ.” ด้วยซ้ำไป หรือตามมหาวิทยาลัยต่างๆ ก็เยอะไป
“นอกจากเป็นการใช้งบประมาณที่ไม่มีประสิทธิภาพ...แล้ว ยังเป็นการเพิ่มภาระงานครู ดึงครูออกนอกห้องเรียนอีกด้วย”
