ระหว่างการทางพิเศษกับบริษัททางด่วนรถไฟฟ้ากรุงเทพฯ (BEM) ที่ สุรเชษฐ์ ประวีณวงศ์วุฒิ ส.ส.ก้าวไกลนำมาเผยว่า “สุริยะกะเซ็น ๑๔ ส.ค. ๖๗ แบบเนียนๆ ด้วยข้ออ้างลดค่าทางด่วน” แต่ก็เอาจำนวนที่ลดนั้นไปลดค่าตอบแทนที่บริษัททางด่วนจะต้องส่งรัฐด้วย
การเจรจามาตั้งแต่ ๒๕ เมษา ถึง ๒๔ พฤษภา เห็นชอบแล้วให้การทางพิเศษไปแก้ไขสัญญาร่วมทุน ยืดระยะเวลาสัญญาออกไปถึง ๓๑ มีนา ๒๖๐๑ โดยให้ BEM ไปดำเนินการปรับปรุงทางด่วนขั้นที่ ๒ โดยให้รับรายได้ค่าผ่านทางดังนี้
ส่วนเอและบี ได้ ๕๐% แต่ส่วนซีและดีนั้นได้เต็ม ๑๐๐% สำหรับโครงการทางด่วนสายบางปะอิน-ปากเกร็ด ระหว่าง กทพ.กับบริษัททางด่วนกรุงเทพเหนือ นั้นได้ยืดอายุสัมปทานออกไปถึง ๓๑ มีนา ๒๖๐๑ เช่นกัน แต่ส่วนแบ่งรายได้ค่าผ่านทาง เอาไปเลย ๑๐๐%
อย่างนี้จะว่า วิน วิน ด้วยกันทุกฝ่ายไหม ผู้รับสัมปทานได้เต็มๆ เห็นๆ พนักงานได้ด้วยไม่ขาดตกบกพร่อง ผู้ใช้บริการก็ได้ลดราคา มีแต่คลังแห่งรัฐเท่านั้นรายได้หดไปจมหู และจะไปกระทบโครงการอื่นไม่มากก็น้อย ปัญหามีเพียงว่า
เป็นวิธีการที่ไม่ตรงตามระเบียบการบริหารจัดการรัฐวิสาหกิจ ซึ่งในความเห็นที่ @BCourange เสนอไว้ว่า เมื่อ “หมดระยะสัมปทาน ก็ต้องคืนรัฐก่อน แล้วรัฐจะเปิดแข่งขันใหม่หรือทำเอง อีก ๑๑ ปีก็ให้รัฐบาลตอนนั้นเขาตัดสินใจ
ไม่ใช่ซิกแซกคิดจะต่อสัญญาผูกพันล่วงหน้าไปอีก ๓๐ กว่าปี นับจากวันสิ้นสุดสัมปทานเดิม แค่คิดก็ผิดแล้ว” เขาบอก “@PheuThaiParty อย่าหาทำ” พอเป็นเช่นนี้ ภาพจำของนายสุริยะก็ผุดขึ้นมาทันที @brian_the_lover ขุดมาแฉ
ว่ามี “กรณีถูกกล่าวหาว่า ทุจริตจัดซื้อ CTX, คดีแอร์พอร์ตลิ้งค์ฉาว, คดีซื้อแอร์บัสการบินไทย แต่ก็ยังได้ดิบได้ดีกลับามาเป็น รมว.คมนาคม เหมือนเดิม”
