อานนท์ นำภา
“เอาใจและร่างออกมาวางเดิมพัน เดินทางไกลอยู่ใต้แสงจันทร์ คิดถึงทุกวัน คิดถึงทุกคืน”
22 กันยายน 2568 เช้านี้ที่ร้านค้าเปิดเพลงเพื่อชีวิต ทุกเพลงเป็นที่คุ้นหูแต่ที่สะดุดใจคือเพลง “แสงจันทร์” เพลงแสงจันทร์ของมาลีฮวนนา
เป็นความเคลิบเคลิ้มอีกประการขณะดื่มกาแฟเช้านี้ เพลงแสงจันทร์ทำให้เพื่อหลายคนคิดถึงหลายๆเหตุการณ์ที่ผ่านมาในชีวิต “แสงจันทร์” จึงเป็นสะพานที่ทอดยาวของห้วงคำนึงในวันที่แสนอ้างว้างสู่อดีตที่รื่นรมณ์
เพลงแสงจันทร์ฟังครั้งแรกตอนเรียนมัธยม ในวันปกติเราย่อมเลิกเรียนสี่โมงเย็นและนั่งรถกลับบ้าน(นอก) ใต้แสงอาทิตย์จวนอัสดง แต่หากเป็นวันไม่ปกติจำต้องรอรถเมล์เที่ยวสุดท้ายที่จะออกราวสองทุ่มเพื่อรับเด็กช่าง(อาชีวะ) ภาคค่ำ วันนั้นก็จะได้เดินทางไกลภายใต้แสงจันทร์
วันหนึ่งขณะเดินทางไกลใต้แสงจันทร์ เพื่อนคนหนึ่งหยิบเครื่องเล่นซาวด์อะเบาท์แล้วยื่นหูฟังให้ฟังเพลงหนึ่ง เป็นเพลงที่ไพเราะอย่างยิ่ง “เอาความฝันใฝ่แขวนเอาไว้ที่ปลายฟ้า เดินทางผ่านสายธารเวลา ขอให้ศรัทธาอย่าลืมลางเลือน”
เมื่อได้ยินเพลงนี้ในห้วงเวลาเช่นนี้ ในเช้าที่แสงตะวันฉายฉานบนท้องฟ้า กลับมีแสงแสงหนึ่งที่คอยนำทางในดวงใจ เป็นแสงแห่งอดีตที่ส่องมาถึงปัจจุบัน
