อานนท์ นำภา
18h·
จดหมายฉบับลงวันที่ 21 มี.ค. 67 (ฉบับเต็มในคอมเมนต์)
.....
“ใจหายด้วยความยินดี”
.
21 มีนาคม 2567 ถึงปราณและอิสรานนท์ ลูกรัก
.
วันนี้กลับจากว่าความถึงเรือนจำราวๆ 1 ทุ่มเศษ พ่อรู้สึกใจหายด้วยความยินดีแบบแปลกๆ ที่บอกว่าใจหายด้วยความยินดีก็เพราะว่าลุงคนหนึ่งที่นอนติดกับพ่อต้องออกไปเพราะคดีของแกยกฟ้อง ทุกคนในแดน 4 ต่างยินดีและโบกมือลาลุงโดยเฉพาะห้อง 16-17 ที่พ่อนอน
.
ตั้งแต่พ่อเข้าเรือนจำปี 2563, 2564, 2566 ก็ได้รู้จักลุงคนนี้ ลุงที่รับหน้าที่ดูแลบ่อปลาและสวนผักในแดน เวลาพวกเราต้องการผักหรือจะกินผักสด สมัยก่อนพวกน้าไมค์ น้าเพนกวิน น้าแซม น้าไผ่ ก็จะเดินไปขอผักจากในสวนมากินกันบางวันก็ไปขอปลาที่แกเลี้ยงมาให้หน้าแดนทำกิน ผู้คุมในแดนจะรักและเอ็นดูลุงที่มีน้ำใจและขยันขันแข็ง พวกนักโทษคนอื่นๆก็เช่นกัน
.
ในทุกค่ำ พวกเราจะนอนดูละครด้วยกัน ลุงแกจะชอบดูและถามไปด้วยว่าใครเป็นใครในละคร 555+ และบางวันแกก็จะร้องเพลงลูกทุ่งให้พวกเราฟัง พอเวลาตี 4 เกือบ ตี 5 ลุงจะตื่นมาอาบน้ำเพื่อเตรียมสวดมนต์เช้าและหลังจากนั้นช่วงเวลา 05.45 น. ลุงก็จะออกกำลังกายเหยาะๆในห้องขังเพื่อรอผู้คุมเปิดประตูห้องเวลา 06.30 น.
.
เกือบ 4 ปีที่ลุงต่อสู้คดีโดยไม่รุ้สึกท้อแท้ ใช้เวลาทุกนาทีในแดน 4 ทำประโยชน์ให้ส่วนรวม แบ่งปันน้ำใจให้ทุกคนไม่เลือกชั้นวรรณะ จนกระทั่งศาลยกฟ้อง ได้กลับบ้าน
.
วันนี้พ่อจึงใจหายด้วยความยินดีที่พวกเราต้องจากกัน ขอให้ลุงโชคดีกลับสู่อ้อมกอดของครอบครัว สำหรับพ่อก็จะเอาวิถีของลุงเป็นเยี่ยงอย่าง สู้และแบ่งปันจนกว่าจะได้อิสรภาพเพื่อกลับไปเจอทุกคน
.
อานนท์ นำภา
