Thawat Damsa-ard is
feeling hopeful.Yesterday
·
**ข้อเรียกร้องต่อศาลกรณีฟ้องปิดปาก (SLAPP)**
การที่ใครจะฟ้องใครต่อศาลอาจจะเป็นการใช้สิทธิโดยสุจริต หรืออาจจะเป็นเพียงการฟ้องโดยไม่ได้หวังที่จะชนะคดี แต่ต้องการปิดปากคนที่ถูกฟ้องให้ต้องเสียเวลา เสียเงินเสียทองไปกับการต่อสู้คดี บางครั้งเป็นเวลาหลาย ๆ ปี จนหลายคนเลือกที่จะปิดปากไม่พูดในเรื่องนั้น ๆ บรรลุวัตถุประสงค์ในการฟ้องปิดปาก
จึงเป็นการยากที่จะไปห้ามไม่ให้ใครฟ้องเสียตั้งแต่ต้น และยากทีจะขอให้ศาลไม่รับฟ้อง
แต่หลังจากที่คดีดำเนินไป มีการสืบพยานทั้งสองฝ่ายจนเห็นได้ว่าการฟ้องคดีนั้นเป็นการใช้สิทธิทางศาลโดยสุจริต หรือเป็นแค่การฟ้องปิดปาก ผู้ทำหน้าที่เป็นศาลก็น่าจะทำอะไรได้มากไปกว่าเพียงพิพากษายกฟ้อง ไม่ว่าจะทั้งในคดีแพ่งและคดีอาญา
ราวสามปีก่อน ผมเป็นทนายให้จำเลยหลายคนที่ถูกบริษัทยักษ์ใหญ่รายหนึ่งฟ้องคดี ในสายตาของเราเห็นว่าคดีมันไม่มีมูลเลยแม้แต่น้อย แต่โจทก์ยังนำคดีมาฟ้องต่อศาล
หลังจากคดีดำเนินไปเป็นปี สุดท้ายศาลก็ยกฟ้องจำเลยทุกคน แต่ศาลในคดีดังกล่าวทำอะไรที่มากกว่าการพิพากษายกฟ้อง โดยที่ตอนหนึ่งของคำพิพากษาระบุว่า
“แต่การที่โจทก์กล่าวอ้างว่าจำเลยทำผิดสัญญาหรือละเมิดโดยไม่มีพยานหลักฐานใน ๆ มานำสืบ หรือหวังให้จำเลยดังกล่าวได้รับความเดือดร้อนเป็นการส่วนตัว และเสื่อมเสียต่อชื่อเสียงที่ต้องถูกดำเนินคดีในศาล จึงเห็นสมควรให้โจทก์ต้องรับผิดชอบในเรื่องค่าใช้จ่ายในการต่อสู้คดีของบุคคลดังกล่าวตามควร โดยกำหนดค่าทนายความให้แก่จำเลยที่ 1ถึงที่ 9 จำนวน 500,000 บาท จำเลยที่ 10 ถึง 18 จำนวน 1,000,000 บาท จำเลยที่ 19 ถึงที่ 20 จำนวน 300,000 บาท และจำเลยที่ 21 ถึงที่ 23 จำนวน 200,000 บาท”
คนที่เป็นทนายมานานคงจะเห็นว่าจำนวนค่าทนายที่ศาลในคดีดังกล่าวสั่งให้โจทก์จ่ายให้จำเลยนั้นสูงมากทีเดียว แต่ก็เป็นเรื่องเล็กของโจทก์ที่เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ในตลาดและไม่ใช่ประเด็นที่ผมต้องการสื่อ
หากแต่ข้อความที่ศาลระบุว่า “แต่การที่โจทก์กล่าวอ้างว่าจำเลยทำผิดสัญญาหรือละเมิดโดยไม่มีพยานหลักฐานใน ๆ มานำสืบ หรือหวังให้จำเลยดังกล่าวได้รับความเดือดร้อนเป็นการส่วนตัว และเสื่อมเสียต่อชื่อเสียงที่ต้องถูกดำเนินคดี” นั้นย่อมมีคุณค่าต่อกระบวนการยุติธรรมเพราะเป็นการที่ศาลกำหนดบรรทัดฐาน (norm) และประกาศว่า ศาลยุติธรรมเห็นเช่นไร และจะไม่อดทนต่อการฟ้องปิดปาก ซึ่งเป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริต
เป็นข้อเรียกร้องที่ทำได้
