เหตุที่ได้ทุน ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากการที่เธอไปอ่านแถลงการณ์ภาษาเยอรมันหน้าสถานทูตอย่างคล่องแคล่ว แต่แล้วอาจมีบางคนพูดภาษาเจอรมันได้ หมั่นไส้ เธอเลยโดนข้อหา ม.๑๑๒ แค่ประเด็นจิ๊บจ้อย ศาลปล่อยตัวไม่ต้องคุมขังระหว่างรอคดี
เธอก็เกิดได้ทุน ทำเรื่องขออนุญาตศาลไปเรียนต่อ ทำหนังสือสัญญาจะคอยไปรายงานตัวสถานทูตที่นั่น พร้อมผู้รับรองความประพฤติทั้งในเยอรมนีและไทย มีพ่อและอาจารย์รับประกัน ศาล (อาญากรุงเทพใต้) ทั่นผลัดกันยักท่า ตั้งแง่โน่นนี่ ๗ ครั้งไม่อนุญาต
พอถึงเวลาได้ไปจริงจะขึ้นเครื่องที่สุวรรณภูมิ โดน ตม.ยักทีซะอีก “คือตอนเช็คอิน พนักงานเอาพาสปอตเราไปเปิดๆ กรอกๆข้อมูลอะไรนานมาก ตอนนั้นก็ใจเสียแล้ว มันจะมาไม้ไหนอีกรึเปล่า เค้าบอกมันขึ้นว่า passport denied” เฮ้ย ศาลลืมบอกกับตรวจคนออกเมืองเรอะ
๓๐ นาฑีผ่านไป ใจเธอก็ตุ๊มๆ ต่อมๆ “แทนที่จะได้มีเวลานั่งคุยกับเพื่อน ใช้เวลากับคนที่รัก ต้องมานั่งกังวลว่ากูจะได้ไปมั้ย พาสปอร์ตกูเป็นไรอีก” เธอว่า พอได้ไปเข้าเกท ระหว่างรอเข้าเครื่อง บร๊ะ ตม.มาอีก “มาขอทำแบบเดิม
นี่งงมาก เขาไม่อัปเดตกันหรอ ทำไมทำอะไรซ้ำซ้อน รบกวนเวลาส่วนตัวเรามาก พนง.ในเกทแตกตื่นไปหมด” เฮ้อ “ไม่รู้จะต้องโดนไอสิ่งนี้ทำร้ายไปถึงไหน...มันทำร้ายเราได้แค่นี้แหละ ท่องไว้”
