ยานีลำนำ
อาคนหนังสือพิมพ์ ที่รักไทยและเทอดธรรม
สูจงอย่า เงียบงำ เพราะกลัวภัยกระพือพาล
ถึงจนก็ยึดมั่น จรรยาบรรณอย่างชื่นบาน
ศักดิ์ศรีอุดมการ บ่ขายกินสักเพียงคำ
ถึงตายก็ยอมตาย เพื่อเทอดไทและเทอดธรรม
ทำดีให้ทรงจำ แก่ใจคนทุกดวงใจ
มวลชนสิคือนาย ที่บุญคุณนั้นเกินใคร
น้อมหัวเข้ารับใช้ ดังงัวงานที่ชาญนา
วิญญาณหนังสือพิมพ์ ธำรงค์ศักดิ์บ่สร่างซา
ทวนทองในมือขวา และมือซ้ายคือโคมไฟ
จงเดินและก้าวเดิน อย่างดุ่มดั้นอย่าเกรงใด
กล้าแกร่งด้วยแรงใจ และศรัทธาวิชาชาญ
ปกปักษ์พิทักษ์ผล ประโยชน์ชาติจากมือพาล
ฝ่ามนต์ของผองมาร อุทิศตัวบ่กลัวมนต์
ฟันฝ่า “คาถาแดง” ไปข้างเคียงกับมวลชน
ใจไทยที่อดทน จะค้ำจุนบ่เคยจาง
เมืองทองที่ชื่อไทย ถึงทึบทึมทุกทิศทาง
ผีร้ายที่ครืมคราง อย่าหวังเลยจะกลืนคน
อาคนหนังสือพิมพ์ ที่เทอดธรรมจงอดทน
แนวรบของมวลชน นั้นแน่นหนาจงอย่ากลัว
เส้นทางที่สูเดิน มิใช่เดินลำพังตัว
เพื่อนสูอีกมืดมัว ดังผงทรายในแผ่นดิน
มีมากดอกมวลชน ที่ทุกข์ทนอยู่อาจิณ
มหาโจรที่โกงกิน สิโดดเดี่ยวในดินแดน
มือสูมือน้อยน้อย อันคนคอยจะดูแคลน
ประสานให้แน่นแฟ้น เป็นมือเดียวที่มหึมา
มือนี้จะมีพลัง กว่ามือใดในโลกา
มือนี้จะทายท้า แม้เทพไท้อย่างทรนง
ใจสูที่ทอดถอน แทบขาดรอนละลายลง
รวมกันให้มั่นคง กับมวลชนเป็นใจเดียว
ใจนั้นจะพลันเกิด พลังกล้าอันกลมเกลียว
ใจนั้นจะปานเคียว ที่คมขาววะวาววาม
มือนั้นและใจนั้น ผนึกกันอย่างงดงาม
แล้วผีที่คุกคาม จะซบสั่นอยู่ใต้ตีน !
…..ถูกละ ใต้ตีน… จะซบสั่นอยู่ใต้ตีน !
…………….อยู่ใต้ตีน !
ทุดผีที่ถือสาก แต่หากปากว่าถือศีล
ดวงใจที่โหดหีน- ะชาติฤาจะกล้าหาญ
คนไทยนั้นใจไท และมือไทยนั้นทนทาน
มือไทยกับมือมาร จะสู้กันให้มันมือ
….อหา ! มาสู้กันให้มันมือ……มา.!……..ให้มันมือ !
วิญญาณหนังสือพิมพ์ นั้นลุกโรจน์กระพือฮือ
หลอมลนด้วยเปลวบือ จนเหลือคนที่ทนไฟ
ใครคนหนังสือพิมพ์ ที่ทรนงในนามไทย
มวลชนย่อมชมใจ และชมชื่นในผลงาน
ใครคนหนังสือพิมพ์ ที่ทรยศอุดมการ
เสียงแช่งจะยาวนาน เป็นเดนปากของปวงชน
ใครคนหนังสือพิมพ์ ที่ทรนงในนามคน
ชื่อเสียงจะคงทน ดั่งรุ้งทาบนภา………บา !
ใครคนหนังสือพิมพ์ ที่ขายตัวเพื่อเงินตรา
จารึกบนหนังหมา ประจานนานถึงหลานเหลน
อาสูพวกกาฝาก จะตายทรากเป็นกากเดน
พื้นฐานนั้นโงนเงน จะพังพับอยู่นับวัน
อาเพื่อน (ยังเรียกเพื่อน) จะขอเตือนอีกครั้งครัน
อย่าด้านและดึงดัน อย่าดื้อดึงจนเกินไกล
“เจ้าซื่อต่อคนคด แต่ทรยศต่อคนไทย
ลูกหลานจะอายใจ ที่มีพ่อเป็นคนทราม”
สูเอยประวัติศาสตร์ จะจารึกประจานนาม
ตัวอย่างแสดงความ สกุลถ่อยแห่งกรุงไทย
ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ถ้าไร้อายก็ตามใจ
อย่ารอจนสายไป จะครางอา…….นิจจากู !
ด้วยความปรารถนาดีจากเพื่อนเก่า!
กวี ศรีสยาม (จิตร ภูมิศักดิ์)
ประชาธิปไตย – 9, 11, 12, 14, 15 สิงหาคม 2507
ที่มา https://annop.me/1632/