
ภัควดี วีระภาสพงษ์
8 hours ago
·
“ได้กอดลูก เป็นสุขอย่างยิ่ง”
.
วันก่อนที่ไปฟังคำพิพากษาที่ศาลอาญา เจ้าขาลวิ่งถลามากอดพ่อ ให้พ่ออุ้ม เอารถของเล่นคันใหม่มาอวด พูดเป็นประโยคยาวๆได้แล้ว พูดไป หัวเราะไป เป็นเสียงหัวเราะที่ไพเราะยิ่ง
.
30 พฤษภาคม 2568 ถึงปราณและขาล ลูกรักทั้งสอง
.
โทษทัณฑ์จากม.112 ของพ่อเพิ่มจาก 22 ปี เป็น 24 ปี เป็นเรื่องที่คาดหมายได้ไม่ยาก ในจังหวะที่บ้านเมืองป่วยไข้เช่นนั้น หากแต่ความจริงที่พวกเราเผชิญยังมีความยากลำบาก มีความท้าทายอีกมากมายที่ต้องเผชิญ รอยิ้มของลูกในห้องพิจารณา รอยยิ้มและกำลังใจของบรรดาลุงป้าน้าอาที่มาให้กำลังใจ ยังคงเพิ่มพลังใจยิ่งในวันที่ยากลำบากนี้
.
“น้ำตา” ที่ไหลออกมาข้างนอกจะมีรสชาติเค็ม แต่น้ำตาที่ไหลเข้าไปข้างในกลับมีรสขมและขื่น ในวันที่พวกเราเห็นพ้องต้องการในการก้าวเดิน ไม่อาจมีน้ำตาที่ไหลออกมาแต่ธรรมชาติของมนุษย์นั้นยากที่จะปฎิเสธความอัดอั้นตันใจ ความคับแค้นใจ ทำให้รสชาติของความขมขื่นลายเป็นพลังอีกประการที่คอยย้ำจุดยืนของพ่อ
.
ส่งกำลังใจให้เพื่อนข้างนอก จงเข้มแข็ง เปี่ยมพลังในทุกๆย่างก้าว
.
จนกว่าเราจะพบกันอีก
อานนท์ นำภา
https://www.facebook.com/phakh.wdi.wira.phas.phngs.2025/posts/2799953333548902