วันเสาร์, มกราคม 11, 2568

เด็กทารกที่เพิ่งเกิด--สูดฝุ่น PM2.5 ตั้งแต่ลมหายใจฟืดแรก วัยเรียน--อยู่ในระบบการศึกษาที่คะแนน PISA รั้งท้าย... เราจะอยู่กันไปอย่างนี้จริงหรือ ???


Sarawut Hengsawad
22 hours ago
·
เด็กทารกที่เพิ่งเกิด--สูดฝุ่น PM2.5 ตั้งแต่ลมหายใจฟืดแรก
วัยเรียน--อยู่ในระบบการศึกษาที่คะแนน PISA รั้งท้าย
มหาวิทยาลัย--ยังปรับตัวไม่ค่อยทันกับความต้องการของโลกยุคใหม่
วัยเริ่มทำงาน--อยู่ในช่วงเศรษฐกิจชะลอตัว หนี้ครัวเรือนพุ่งทะยาน อาจต้องร่วมแบกหนี้กับที่บ้านด้วย ทั้งที่โอกาสและเงินก็หายากขึ้น
เจ้าของกิจการขนาดเล็ก--แข่งกับรายใหญ่ยากเย็น ทั้งน่วมจากโควิด ทั้งเสียเปรียบจากระบบที่บิดเบี้ยว
รายใหญ่--ทำอะไรก็คล่อง ทำผิดก็ไม่ผิด ตีความเข้าข้างได้ตลอด
ดัชนีคอร์รัปชั่น--อันดับ 108 จาก 180 ประเทศ
บนฟ้ามี PM2.5 ในนามีพันธุ์ข้าวเหลือไม่กี่ชนิด ในน้ำมีปลาหมอคางดำ
บนหลังคาอยากติดโซลาร์เซลล์สร้างพลังงานสีเขียวก็ไม่ได้รับการสนับสนุน เพราะมีคนเสียผลประโยชน์ รวมถึงธุรกิจพลังงานสะอาดอื่นๆ ด้วย
เทคโนโลยีไม่มี, R&D ไม่ต้อง ขายคล่องในประเทศ เพราะไม่มีคู่แข่งมาเบียดได้ ไม่ใช่เพราะเก่งกว่า แต่เพราะผูกขาดไปทุกหัวระแหง
คนเก่งเทคฯ จบมาก็เลยไหลไปทำงานบริษัทต่างชาติ เพราะไม่มีบริษัทไทยให้ทำ
ซื้อเทคโนโลยีจากต่างชาติใช้ ไม่มีวิสัยทัศน์จะกระตุ้นภาคเทคโนโลยีในระยะยาว การเมืองเน้นชัยชนะทีละสี่ปี ยาวไปไม่เห็นผล
ครั้นจะหวังกับการเลือกตั้งก็ได้เห็นแล้วว่า ตัวชี้ขาดว่าใครจะเป็นรัฐบาลไม่ใช่เสียงประชาชนล้วนๆ
ทุกฝ่ายที่มีผลประโยชน์พร้อมจับมือกันเพื่อปกป้องผลประโยชน์ของตัวเอง โกรธเกลียดกันมาแต่หนไหน ลืมมันไปก่อน
ระบบการเมืองไร้เสถียรภาพและระบบระเบียบที่เข้าใจได้ อยู่มาวันหนึ่งนายกฯ อาจถูกปลด พรรคอาจถูกยุบ--ใครจะสนใจทำธุรกิจในประเทศที่ผันผวนแบบนี้
สิ่งเคยสร้างรายได้ค่อยๆ หดหายลง อุตสาหกรรมรถยนต์ ผลิตฮาร์ดดิสก์ ซึ่งถูกดิสรัปต์เพราะโลกเปลี่ยนก็แฟ่บหายไปเรื่อยๆ
การท่องเที่ยวดูจะเป็นความหวัง แต่ก็เพิ่ม productivity ไม่ได้มาก
ยอดขายข้าวของลดฮวบ เพราะเจอช่องทางใหม่ๆ จากประเทศยักษ์​ใหญ่ที่ราคาถูกกว่าแบบเทียบไม่ติด
ร้านรวงและธุรกิจจากจีนก็เข้ามาเฉือนรายได้ไปแบบไม่มีนโยบายใดต้านทาน
อัตราเกิดกำลังน้อยกว่าอัตราตาย ประชากรใหม่ (แรงงานใหม่) กำลังลดน้อยลงเรื่อยๆ และไม่มีปัจจัยอะไรที่ทำให้คนอยากมีลูกมากขึ้น
คนแก่กำลังมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นหมายถึงค่าใช้จ่ายในการดูแลกำลังเพิ่ม
ผู้สูงวัยก็โดดเดี่ยว วัยรุ่นก็โดดเดี่ยว วัยทำงานก็โดดเดี่ยว คนเหงาและขาดการสัมพันธ์กันมากขึ้น นำไปสู่ปัญหาสุขภาพจิต
ความวิตกกังวลเพิ่มสูง ทั้งต้องรับมือกับเทคโนโลยีที่เปลี่ยนไว เศรษฐกิจที่ยาก และวิถีชีวิตที่พึ่งพาตัวเองมากขึ้น
ค่าครองชีพสูงขึ้นเรื่อยๆ แต่เงินหายากขึ้น
ครั้นจะลงทุนในตลาดหุ้นก็ดูจะมีแต่ข่าวร้าย และอะไรเทาๆ ดูเหมือนเป็นตลาดที่ขาดเสน่ห์จนไม่รู้ความหวังอยู่ตรงไหน
พอเงินหายาก คนก็ขยับไปทำงานมิจฉาชีพกันมากขึ้น โทรมาหลอกเงินกับคนไทยกันเองทุกวี่วัน
เว็บพนันออนไลน์ ธุรกิจสีเทาที่ไม่ต้องจ่ายภาษี มีคนเข้าไปทำมาหากินมากขึ้น ไม่รู้เพราะอะไรถึงจับไม่ได้
ความเหลื่อมล้ำพุ่งสูงเป็นอันดับต้นๆ ของโลก
เมื่อช่องว่างคนรวย-คนจนถ่างกว้างขึ้น ปัญหาสังคมตามมาแน่นอน
ทุกคนพูดถึงปัญหานี้ แต่คนในกลุ่มชนชั้นนำซึ่งได้เปรียบอยู่จะแก้ปัญหาเชิงโครงสร้างนี้จริงหรือ ในเมื่อตัวเองได้เปรียบอยู่
เหมือนมีสองโลกอยู่ในประเทศเดียวกัน
บางกลุ่มปิดกระจกหลบอยู่ในที่มิดชิด แล้วเปิดเครื่องฟอกอากาศได้ อีกกลุ่มต้องทำงานนอกบ้านสูดฝุ่นพิษเข้าปอดทุกวัน
คุณภาพการศึกษา การรักษาพยาบาล ก็สองโลกที่ต่างกันลิบลับ
กลุ่มทุนใหญ่กับคนทำธุรกิจรายเล็ก ก็สองโลก
บางทีก็มีคำถามว่า ภาษีเรา เค้าเอาไปทำอะไร หรือต้องถามว่า มันไปอยู่ในกระเป๋าใครกันแน่นะ
มีหลายคนเริ่มมีปัญหาระบบทางเดินหายใจจากฝุ่นที่จ่อจมูกอยู่ทุกวัน แต่ยังไม่ได้ยินวิธีแก้ไขในระยะยาวอย่างจริงจัง
พรบ.อากาศสะอาดที่บางคนมีหวัง ก็ยังไม่รู้จะมีผลในการแก้ไขจริงไหม
สื่อเองก็ต้องทำงานเพื่อเน้น engagement เพราะข่าวเจาะสืบสวนแบบลึกๆ ยาวๆ ไม่ค่อยมียอดวิวยอดแชร์ การตรวจสอบต่างๆ จึงลดลง
ไม่นับว่าสื่อก็ต้องการโฆษณาจากทุนใหญ่ทั้งหลายด้วย
ระหว่างนี้เราก็สูดฝุ่น PM2.5 รอลุ้นน้ำท่วม กันทุกปี
.
เรากำลังอยู่ในประเทศที่คอร์รัปชั่นสูง, การศึกษาห่วย, โอกาสทางธุรกิจต่ำ, ตลาดหุ้นไม่น่าสนใจ, ความสามารถในการแข่งขันน้อย, คนเกิดลดลง, คนแก่เยอะขึ้น, มีธุรกิจผูกขาดที่ได้เปรียบ, มีการเมืองที่ถูกผูกกติกาเอาไว้, ไร้วิสัยทัศน์ในการวางแผนยาวๆ ให้สอดคล้องกับโลก, สิ่งแวดล้อมพังทลาย
ไม่แปลก หากประชาชนในประเทศทุกเพศวัยจะรู้สึกวิตกกังวล เครียด เหนื่อย เบิร์นเอ้าท์ ซึมเศร้า เหงา รู้สึกแย่กับตัวเอง เพราะนี่คือบรรยากาศที่หุ้มห่อเราอยู่ และต้องตื่นมาเจอทุกวัน
ทั้งหมดที่เขียนมารวบรวมมาจากวงสนทนาหลากหลาย จากพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ ที่ทำงานในหลากหลายแวดวง แต่คุยวงไหนก็เจอแต่ปัญหาและมองไม่ค่อยเห็นทางแก้ ก็เหมือนที่เรารู้กันดีว่า มันผูกกันแน่นอยู่ใน "โครงสร้าง" ของสังคม เศรษฐกิจ การเมืองไทยนั่นแหละ
คำถามคือ เราจะอยู่กันไปอย่างนี้จริงหรือ???
#นิ้วกลมบันทึก

https://www.facebook.com/photo/?fbid=10162890146354579&set=a.391558859578