จดหมายจากอานนท์ "31 ตุลาคม 2567 เป็นอีกปีที่ไม่ได้ไปรำลึกการจากไปของลุงนวมทอง มีความจำเป็นซึ่งคิดว่าลุงคงเข้าใจ ยังคงคิดถึงวีรกรรมที่ลุงได้ทำในวันนั้นและชีวิตของลุงที่เป็นอีกหนึ่งแรงบันดาลใจในการต่อสู้ทางการเมืองของผมตลอดมา"

31 ตุลาคม 2567 เป็นอีกปีที่ไม่ได้ไปรำลึกการจากไปของลุงนวมทอง มีความจำเป็นซึ่งคิดว่าลุงคงเข้าใจ ยังคงคิดถึงวีรกรรมที่ลุงได้ทำในวันนั้นและชีวิตของลุงที่เป็นอีกหนึ่งแรงบันดาลใจในการต่อสู้ทางการเมืองของผมตลอดมา
วันนี้ต้องขึ้นศาลอาญาในช่วงเช้า เป็นนัดสืบพยานจำเลยในคดี “ราษฎรสาร” จดหมายที่อยากให้ใครบางคนได้อ่าน เมื่อได้อ่านแล้วคงเข้าใจพวกเรามากกว่านี้ ขอบคุณ อ.สมชาย และเป๋า ที่ช่วยมาเป็นพยานในคดีนี้ คดีที่ทุกคนยังไม่เห็นทางที่จะชนะคดีในภาวะที่สังคมยังคงป่วยไข้เช่นนี้
ในคดีการเมือง หากมีผู้ร่วมสังเกตการณ์คดีย่อมทำให้การต่อสู้คดีมีความหมายมากขึ้น จริงอยู่การที่ผมยังสามารถยืนตัวตรงต่อสู้คดีในศาลได้เป็นเรื่องสำคัญ แต่จะสำคัญกว่าถ้าการต่อสู้นั้น “ถูกขานรับ” และนำไปใช้ประโยชน์ต่อในทุก ๆ ทาง ในหลายประเทศ การสังเกตการณ์คดีในห้องพิจารณาจึงมีความหมายมาก การที่ประวัติศาสตร์ได้จดจารึก การที่เหตุการณ์สำคัญในเนื้อหาสาระได้ถูกบอกเล่าต่อ ย่อมทำให้ทุกการต่อสู้มีคุณค่า มีความหมายมากขึ้น
ขอขอบคุณจากใจสำหรับน้ำใจ มิตรไมตรี ของทุกท่านที่มาร่วมการพิจารณาคดีในวันนี้
อีกกลุ่มที่อยากขอบคุณ คือ ศาล ที่กรุณารับฟัง แม้ผลของคำพิพากษาจะออกมาในทางใดก็ตาม
ขอบคุณครอบครัวที่คอยเคียงข้างมาโดยตลอด
ขอบคุณปราณและขาล ในแววตาของลูกทำให้พ่อมีความหวัง
3 ธันวาคม นี้ คือวันพิพากษาคดีนี้ คดีที่ 5 คดีที่จะทำให้พ่อต้องย้ายไปอีกเรือนจำ คือ เรือนจำคลองเปรม ซึ่งรองรับนักโทษคดีเกินกว่า 15 ปี

อ้อ เกือบลืมขอบคุณ “ป้านก” และทีมงานที่คอยส่งข้าวส่งน้ำทุกครั้งที่ออกศาล

อานนท์ นำภา