‘เรื่องนี้’ เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์มามาก ในประเด็นที่ว่าประเทศเรายังมีปัญหาเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิมนุษยชนของพลเมืองโดยรัฐ มากมายที่ไม่ได้รับการแก้ไข ไม่ว่าจะเป็นการบังคับใช้กฎหมายอาญามาตรา ๑๑๒ หรือการไม่ต้องรับผิดคดีตากใบ
ส่วนใหญ่จะเน้นในข้อที่ว่า อาจจะทำให้กลายเป็นข้อขัดข้องไม่ให้นานาชาติไว้ใจไทยเข้าไปอยู่ในภาคีฯ แต่ข้อวิตกเช่นนั้นไม่เกิดขึ้นจริงเมื่อผลการคัดเลือกออกมา ว่าไทยเป็นหนึ่งใน ๑๘ ประเทศที่ได้รับความไว้วางใจ ทำให้พวกนายแบกชื่นมื่นกันมาก
โดยเฉพาะกับข้อเท็จจริงปรากฏว่า “ไทยได้รับเลือกด้วยคะแนนสูงสุดในกลุ่มเอเชียแปซิฟิก ๑๗๗ จาก ๑๙๐ เสียง” ทำให้นายแบกรายหนึ่งเอาไปคุยว่า “เพราะบทบาทของ ‘นายกเศรษฐา’ ที่ไปยืนยันถึงบทบาทของไทยในเวทีโลก”
ประมาณว่าเป็น “รัฐบาลมาจากการเลือกตั้งในระบอบประชาธิปไตย และกำลังเดินหน้าเสริมสร้างความเข้มแข็ง” ก็อาจอ้างได้ตราบใดที่รัฐไทยไม่ได้แสดงตนสุดโต่งอย่างเกาหลีเหนือ หากเทียบเคียงรายชื่อชาติอื่นๆ ที่ได้รับเลือก ไม่ใช่กรณีพิเศษอันใด
โบลิเวีย โคลอมเบีย ไซปรัส เช็กเกีย คองโก เอธิโอเปีย แกมเบีย คีเนีย เม็กซิโก มาซิโดเนีย กาตาร์ ล้วนอยู่ในระนาบเดียวกับไทยทั้งนั้น มันเป็นการแจกจ่ายงาน แบ่งกันทำให้ถ้วนทั่วในหมู่สมาชิกนับเป็นร้อยๆ ความสำคัญอยู่ที่พันธกรณีจะต้องทำกันต่อไป
“ที่รัฐบาลชุดนี้จะแสดงด้วยการกระทำว่าจะส่งเสริมสิทธิเสรีภาพให้สอดรับมาตรฐานสากล ไม่ลิดรอนสิทธิเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นของประชาชน” เป็นข้อที่ @suthichai เขียนแปะไว้ให้ระลึกถึง “ต้องร่วมมือกับกลไกตรวจสอบของสหประชาชาติ”
จำเพาะเจาะจงให้ “แสดงจุดยืนที่ชัดเจนในประเด็นระหว่างประเทศ โดยเริ่มจากกรณีตากใบ” ข้อนี้แหละอาจจะเป็น backfire สำหรับการดำรงสมาชิกภาพของประเทศไทยตลอดระยะพันธกิจ และต่อไปอีกนานหลังจากนั้น
ฉะนั้น การได้รับคัดเลือกเข้าเป็นมนตรีภาคีสิทธิมนุษยชนยูเอ็น ย่อมหมายถึงรัฐบาลไทยต้องชำระสะสาง สิ่งสกปรกที่ยังตกค้างอยู่ในเรื่องสิทธิมนุษยชน ให้กลี้ยงเกลา อย่างช้าภายในสามปีที่ดำรงสมาชิกภาพ และก่อนอื่นใดใกล้ตัวที่สุด
กรณีตากใบ ขืนทำเฉยเมยจนคดีหมดอายุความละก็ ปีหน้าทั้งปีรัฐบาลชินวัตรอยู่ไม่สุขแน่
(https://x.com/suthichai/status/1844166899212615936 และ https://prachatai.com/journal/2024/10/111000)