04/08/2567
ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน
หลาย ๆ คนคงเคยมีประสบการณ์ซื้อกล่องสุ่มกันมาบ้าง หรือบางคนเคยเห็นการเปิดกล่องสุ่มผ่าน YouTube กล่องหน้าตาธรรมดาปิดผนึกอย่างดี โดยเราคาดไม่ได้เลยว่าข้างในนั้นจะมีอะไรบ้าง กล่องที่แลกด้วยเงินและความเสี่ยง บางครั้งของข้างในก็คุ้มค่า บางครั้งกลับไม่เป็นอย่างที่คาดหวังไว้
ไม่ต่างกับกล่องสุ่มชะตาชีวิตหรือที่เรารู้จักกันในชื่ออภัยโทษ เป็นกล่องสุ่มเดียวที่มนุษย์ในดินแดนสนธยาจะมีโอกาสได้เปิด กล่องสุ่มราคาแสนแพงที่ต้องจ่ายด้วยการถูกจองจำ กล่องที่กุมไว้ซึ่งชะตาชีวิต กล่องนั้นหน้าตาไม่เหมือนกล่อง แต่เป็นกระดาษที่เต็มไปด้วยตัวอักษรภาษากฎหมาย เข้าใจยาก มีรายละเอียดเกี่ยวกับเงื่อนไขต่าง ๆ ในการบรรเทาโทษ เหล่าผู้ต้องขังที่เข้าสู่กระบวนการยุติธรรม และคดีถึงที่สุดแล้วเท่านั้นที่มีสิทธิได้ประโยชน์จากกล่องสุ่มนี้ โอกาสอาจมาปีละครั้ง หรือโชคดีกว่านั้นอาจจะ 2 ครั้งต่อปี แต่หากโชคร้ายบางปีก็อาจจะไม่มีโอกาสเปิดกล่องสุ่มเลยก็ได้
ที่เราเรียกอภัยโทษว่ากล่องสุ่มเป็นเพราะพวกเราไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าเมื่อกล่องถูกเปิดออกมา เราจะพบกับเงื่อนไขอะไรบ้าง จะได้สิ่งที่คาดหวังไหม บางคนได้เกินคาด บางคนก็อาจไม่ได้ลดโทษ กล่องใบนี้จึงกุมชะตาชีวิตไว้อย่างมาก พวกเราจะกลับบ้านช้า หรือเร็วก็ขึ้นอยู่กับสิ่ง ๆ นี้
เราถามเพื่อนผู้ต้องขังว่าอภัยโทษมีความหมายกับพวกเขาแค่ไหน ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่ามันคือความหวังเดียวที่รอคอยในทุก ๆ ปี เราเองใกล้จะได้เห็นกล่องแห่งความหวังนั้นแล้วในอีกไม่กี่วันข้างหน้า (บันทึกนี้เขียน ณ วันที่ 25 กรกฎาคม 2567) เราอดตื่นเต้นไปกับเพื่อน ๆ ผู้ต้องขังไม่ได้ เราหวังให้เพื่อน ๆ ได้รับในสิ่งที่พวกเขาคาดหวังไว้ สำหรับเราคงไม่ได้รับการบรรเทาโทษอยู่แล้ว
ถึงอย่างไรก็ตามการที่เราเห็นวินาทีที่คนกลุ่มหนึ่งต่างโอบกอดพร้อมหลั่งน้ำตาแห่งความสุขออกมา เพราะพวกเขาจะได้ขยับเข้าใกล้อิสรภาพมากขึ้นกว่าเดิม บางคนอาจได้รับอิสรภาพทันทีหลังกล่องสุ่มนี้เปิด หรือบางคนที่ต้องเสียน้ำตาเพราะไม่ได้ในสิ่งที่คาดหวัง คงจะเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ที่หาจากไหนไม่ได้ เราอยากให้ถึงวันที่เปิดกล่องสุ่มไว ๆ อยากจดจำบรรยากาศการปลดปล่อยชีวิตหลายต่อหลายชีวิตให้มีอิสรภาพดังที่พวกเขาฝันมานานปี ให้พวกเขาได้กลับสู่อ้อมกอดครอบครัว ให้พ่อได้กอดลูก ให้ลูกได้ล้างเท้าแม่ ให้พวกเขาได้หายใจนอกกำแพงสูงอีกครั้ง
เราไม่ได้สนใจว่ากล่องสุ่มนี้จะได้มาจากใคร แต่มันคือสิทธิของผู้ต้องขังที่มีความประพฤติดีพึงได้รับ และเหนือสิ่งอื่นใด เรายังคงเชื่อในความดีที่เป็นพื้นฐานของจิตใจมนุษย์เสมอ เราเชื่อว่าพวกเขาและเธอที่กำลังจะได้ปล่อยตัวนั้น ส่วนหนึ่งจะสามารถกลับตัวเป็นคนดีของสังคมได้อย่างแน่นอน
.
จนถึงปัจจุบัน (4 ส.ค. 2567) “น้ำ” วารุณี ยังคงสื่อสารเรื่องจากเรือนจำออกมาอยู่เสมอ ๆ เธอถูกคุมขังในคดี ม.112 มานานกว่า 1 ปี จากการโพสต์ภาพตัดต่อพระแก้วมรกตสวมชุดราตรีแบรนด์ SIRIVANNAVARI ขณะรัชกาลที่ 10 เปลี่ยนเครื่องทรง ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุก 3 ปี แต่ให้ลดโทษเหลือ 1 ปี 6 เดือน ซึ่งเธอยุติการสู้คดีให้ทนายความถอนอุทธรณ์คำพิพากษาเพื่อให้คดีถึงที่สุดไป เพราะเห็นว่าถูกคุมขังจนใกล้ครบโทษแล้ว ขณะนี้ยังอยู่ระหว่างรอฟังคำสั่งว่าศาลจะอนุญาตให้ถอนอุทธรณ์คำพิพากษาที่ยื่นไปหรือไม่
https://tlhr2014.com/archives/69001
ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน
หลาย ๆ คนคงเคยมีประสบการณ์ซื้อกล่องสุ่มกันมาบ้าง หรือบางคนเคยเห็นการเปิดกล่องสุ่มผ่าน YouTube กล่องหน้าตาธรรมดาปิดผนึกอย่างดี โดยเราคาดไม่ได้เลยว่าข้างในนั้นจะมีอะไรบ้าง กล่องที่แลกด้วยเงินและความเสี่ยง บางครั้งของข้างในก็คุ้มค่า บางครั้งกลับไม่เป็นอย่างที่คาดหวังไว้
ไม่ต่างกับกล่องสุ่มชะตาชีวิตหรือที่เรารู้จักกันในชื่ออภัยโทษ เป็นกล่องสุ่มเดียวที่มนุษย์ในดินแดนสนธยาจะมีโอกาสได้เปิด กล่องสุ่มราคาแสนแพงที่ต้องจ่ายด้วยการถูกจองจำ กล่องที่กุมไว้ซึ่งชะตาชีวิต กล่องนั้นหน้าตาไม่เหมือนกล่อง แต่เป็นกระดาษที่เต็มไปด้วยตัวอักษรภาษากฎหมาย เข้าใจยาก มีรายละเอียดเกี่ยวกับเงื่อนไขต่าง ๆ ในการบรรเทาโทษ เหล่าผู้ต้องขังที่เข้าสู่กระบวนการยุติธรรม และคดีถึงที่สุดแล้วเท่านั้นที่มีสิทธิได้ประโยชน์จากกล่องสุ่มนี้ โอกาสอาจมาปีละครั้ง หรือโชคดีกว่านั้นอาจจะ 2 ครั้งต่อปี แต่หากโชคร้ายบางปีก็อาจจะไม่มีโอกาสเปิดกล่องสุ่มเลยก็ได้
ที่เราเรียกอภัยโทษว่ากล่องสุ่มเป็นเพราะพวกเราไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าเมื่อกล่องถูกเปิดออกมา เราจะพบกับเงื่อนไขอะไรบ้าง จะได้สิ่งที่คาดหวังไหม บางคนได้เกินคาด บางคนก็อาจไม่ได้ลดโทษ กล่องใบนี้จึงกุมชะตาชีวิตไว้อย่างมาก พวกเราจะกลับบ้านช้า หรือเร็วก็ขึ้นอยู่กับสิ่ง ๆ นี้
เราถามเพื่อนผู้ต้องขังว่าอภัยโทษมีความหมายกับพวกเขาแค่ไหน ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่ามันคือความหวังเดียวที่รอคอยในทุก ๆ ปี เราเองใกล้จะได้เห็นกล่องแห่งความหวังนั้นแล้วในอีกไม่กี่วันข้างหน้า (บันทึกนี้เขียน ณ วันที่ 25 กรกฎาคม 2567) เราอดตื่นเต้นไปกับเพื่อน ๆ ผู้ต้องขังไม่ได้ เราหวังให้เพื่อน ๆ ได้รับในสิ่งที่พวกเขาคาดหวังไว้ สำหรับเราคงไม่ได้รับการบรรเทาโทษอยู่แล้ว
ถึงอย่างไรก็ตามการที่เราเห็นวินาทีที่คนกลุ่มหนึ่งต่างโอบกอดพร้อมหลั่งน้ำตาแห่งความสุขออกมา เพราะพวกเขาจะได้ขยับเข้าใกล้อิสรภาพมากขึ้นกว่าเดิม บางคนอาจได้รับอิสรภาพทันทีหลังกล่องสุ่มนี้เปิด หรือบางคนที่ต้องเสียน้ำตาเพราะไม่ได้ในสิ่งที่คาดหวัง คงจะเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ที่หาจากไหนไม่ได้ เราอยากให้ถึงวันที่เปิดกล่องสุ่มไว ๆ อยากจดจำบรรยากาศการปลดปล่อยชีวิตหลายต่อหลายชีวิตให้มีอิสรภาพดังที่พวกเขาฝันมานานปี ให้พวกเขาได้กลับสู่อ้อมกอดครอบครัว ให้พ่อได้กอดลูก ให้ลูกได้ล้างเท้าแม่ ให้พวกเขาได้หายใจนอกกำแพงสูงอีกครั้ง
เราไม่ได้สนใจว่ากล่องสุ่มนี้จะได้มาจากใคร แต่มันคือสิทธิของผู้ต้องขังที่มีความประพฤติดีพึงได้รับ และเหนือสิ่งอื่นใด เรายังคงเชื่อในความดีที่เป็นพื้นฐานของจิตใจมนุษย์เสมอ เราเชื่อว่าพวกเขาและเธอที่กำลังจะได้ปล่อยตัวนั้น ส่วนหนึ่งจะสามารถกลับตัวเป็นคนดีของสังคมได้อย่างแน่นอน
.
จนถึงปัจจุบัน (4 ส.ค. 2567) “น้ำ” วารุณี ยังคงสื่อสารเรื่องจากเรือนจำออกมาอยู่เสมอ ๆ เธอถูกคุมขังในคดี ม.112 มานานกว่า 1 ปี จากการโพสต์ภาพตัดต่อพระแก้วมรกตสวมชุดราตรีแบรนด์ SIRIVANNAVARI ขณะรัชกาลที่ 10 เปลี่ยนเครื่องทรง ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุก 3 ปี แต่ให้ลดโทษเหลือ 1 ปี 6 เดือน ซึ่งเธอยุติการสู้คดีให้ทนายความถอนอุทธรณ์คำพิพากษาเพื่อให้คดีถึงที่สุดไป เพราะเห็นว่าถูกคุมขังจนใกล้ครบโทษแล้ว ขณะนี้ยังอยู่ระหว่างรอฟังคำสั่งว่าศาลจะอนุญาตให้ถอนอุทธรณ์คำพิพากษาที่ยื่นไปหรือไม่
https://tlhr2014.com/archives/69001