อานนท์ นำภา
6 hours ago
”ขอเพียงพัดต่อ สายลมจะรวมกันเป็นพายุ“
.
18 กรกฎาคม 2567 ถึง ปราณและขาล ลูกรักทั้งสอง
.
วันนี้ทั้งวัน ร้อนอบอ้าว มีเพียงสายลมบางๆที่พัดมานานๆครั้ง พอทำให้รู้ว่าโลกยังหมุนอยู่ ฟ้าจะว่าครึ้มก็ไม่เชิงแต่มันก็ช่วยบังแสงจากดวงอาทิตย์ ทำให้เพื่อนๆนักโทษในแดน 4 ของเรา ได้เล่นกีฬากลางสนามแบบไม่ร้อนมากนัก พ่อใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในร่ม ยกลูกเหล็กและยืดเส้นยืดสาย พอได้ออกแรง น้าขนุนไปนั่งเล่นกับแมวที่หน้าแดน คนอื่นๆก็อ่านหนังสือ พักผ่อน และ ออกกำลังกาย เหมือนเช่นทุกวัน
.
ทราบข่าวการทำกิจกรรมของพี่น้องข้างนอก จากการเยี่ยมของทนายความแล้วทำให้พวกเรามีกำลังใจในการต่อสู้ แม้มันอาจไม่ได้ประสบความสำเร็จทันตา แต่พ่อเชื่อเหลือเกินว่า ถ้าเราเพียรพยายามรักษาการทำกิจกรรม เคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง สักวันมันจะส่งผลสำเร็จ เหมือนประโยคหนึ่งในหนังกำลังภายในทุกคืนในเรือนจำช่วงนี้ “ขอเพียงพัดต่อ สายลมจะรวมกันเป็นพายุในสักวัน”
.
เรื่องข้าวของที่กองทุนซื้อฝากเข้ามา ตอนนี้พวกเรากินข้าวด้วยกันเป็นกลุ่มของนักโทษการเมือง ทำให้เพียงพอในทุกๆส่วนและทุกๆวัน เรียกได้ว่า พอท้องมันอิ่ม ก็มีแรงคิดมีแรงทำในหลายๆเรื่อง ไม่ต้องกังวลกับการใช้ชีวิตในเรือนจำมากนัก ห่วงก็แต่คนข้างนอก เพราะหลายคนที่ติดคุกก็เป็นหัวหน้าครอบครัว พวกเราทำได้เพียงรักษาสุขภาพ รักษาชีวิตให้รอดและรอคอยการได้รับอิสรภาพ หวังว่าคนข้างนอกจะดูแลกัน รักษาสุขภาพ รักษาชีวิตไว้รอการกลับไปของพวกเราเช่นกัน
.
ขอได้รับคำขอบคุณจากพวกเรา นักโทษการเมืองทุกคน
.
รักและคิดถึงลูก
อานนท์ นำภา
แดน 4 พิเศษกรุงเทพ
(https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=26106707608943955&id=100000942179021&ref=embed_post)