จดหมายถึงอานนท์
5 days ago
·
จดหมายถึงเพื่อน ฉบับที่ ๑
"..ความยุติธรรมเป็นพื้นฐานของความสงบสุข หากปรารถนาจะให้ประเทศมีความสงบสุขก็ต้องอำนวยความยุติธรรมให้แก่ประชาชน.."
.
เงื้อง่าราคาแพงอยู่นาน ตั้งแต่คู่ชีวิตคุณมาแนะนำว่าสามารถใช้ Domimail ติดต่อกับผู้ต้องขังทางออนไลน์ได้
.
ด้วยความเป็นคนที่สร้างอคติให้กับตัวเองว่าเขียนจดหมายไม่ดี เขียนไม่เป็น เรื่องนี้มันมีที่มาที่ไป คือตอนเด็ก วิชาภาษาไทย มีการเขียนจดหมาย แต่ครูสอนได้น่าเบื่อมาก แล้วคำขึ้นต้นลงท้ายจดหมายแมร่งก็เยอะแยะยั้วเยี้ยยังกับเหี้ยในรัฐสภา(แห่งเก่า) มีความแตกต่างทางสถานะ ตอนนั้นไม่ได้ตระหนักเลยว่าสังคมไทยแมร่งเจ้ายศเจ้าอย่าง โคตรเหลื่อมล้ำ ก็เลยเลี่ยงที่จะเขียนจดหมาย
.
นั่นแหละ เลยไม่ได้ตั้งต้นสักที วันนี้อากาศบางบัวทองดีมาก Domimail ก็ลงไว้แล้ว ซื้อแพคเกจส่ง ๑๐ ตอบ ๑๐ รวม ๒๐๐ บาท + ค่าธรรมเนียม ๒๐ บาท เดินไปจ่ายเงินที่ ๗-๑๑ เมื่อเช้าแล้ว ดริปกาแฟมากำลังจะจิบก็คิดว่าคงถึงเวลาเสียที
.
สารภาพเลยว่าตอนไปเยี่ยมคุณที่ศาลครั้งแรกนั้น ตั้งใจจะไปให้กำลังใจ เพราะคดีตัดมาแล้ว ๓ นานถึง ๑๐ ปี จะขยับกันยังไงวะเนี่ย คดีก็ยังเหลืออีกบาน แต่ไปเจอคุณที่ศาลทีไรกลับได้พลังคืนมา พลังที่จะอยู่ต่อ พลังที่จะสู้ชีวิต ฯลฯ
.
บางจังหวะชีวิตมันขมขื่นมากนัก ผมก็เลือกจอดแท็กซี่ ตื่นเช้า นั่งรถไฟฟ้าแล้วไปเยี่ยมคุณที่ศาลแทน พักหลัง ๆ ไปเยี่ยมคุณที่ศาลแล้วได้พลังมาเหลือเฟือมาก ๆ กลายเป็นวัตถุประสงค์สำคัญแทนไปให้กำลังใจแล้ว คือการไปรับพลัง พูดแล้วแมร่งเหมือนเห็นแก่ตัว แต่มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
.
เดือนนี้ ทราบมาจากคู่ชีวิตคุณว่าจะมีออกศาลทุกสัปดาห์เลย ผมเลยล็อควันอังคารไว้ว่าถ้าไม่พลาดจะแวะไปดูดพลังคุณมาอีก คนอะไรวะแมร่งพลังใจกล้าแข็งเต็มเปี่ยม
.
ฝากความคิดถึง ๆ พี่หนุ่ม สมบัติ ทองย้อย ด้วยว่ารักษาสุขภาพให้ดี แต่ไม่ต้องฟิตมาก ทีมบอลแตกเป็นเสี่ยง ๆ แล้ว ถ้าหวังจะเตะกับไอ้ไผ่กว่าพี่หนุ่มจะออกมาไอ้ไผ่ก็เข้าไปแทนแล้วแหละ ถึงน้องคนอื่น ๆ ทุกคนด้วย โดยเฉพาะเก็ทที่อยู่ในวัยที่จะสร้างประโยชน์ให้ประเทศชาติและตัวเองแท้ ๆ
.
สุดท้ายนี้ฝากพระบรมราโชวาทของ ร.๑๐ ที่พระราชทานไว้ตั้วแต่เมื่อวันที่ ๒๐ พย.๒๕๖๔ ที่พระราชทานพระบรมราชวโรกาส ให้ประธานศาลฎีกา และคณะผู้พิพากษาประจำศาลเข้าเฝ้า ฯ ถวายสัตย์ปฏิญาณ ก่อนเข้ารับหน้าที่ ความตอนหนึ่งว่า "..ความยุติธรรมเป็นพื้นฐานของความสงบสุข หากปรารถนาจะให้ประเทศมีความสงบสุขก็ต้องอำนวยความยุติธรรมให้แก่ประชาชน.."
.
วิทยุแห่งประเทศไทยเปิดอัดหูทุกวันตอนข่าว ๑๙.๐๐ น. ถ้าฝ่ายตุลาการและสถาบันทางสังคมต่าง ๆ ได้ตระหนักตามพระบรมราโชวาทอย่างจริงจัง นักโทษทางการเมืองคงไม่มีให้เห็น แต่ความยุติธรรมนั้นไซร้ยากแท้ หยั่งถึงจริง ๆ
.
เฮ้ออออ โล่งอก
ได้เขียนจดหมายสักที
.
แท็กซี่ที่รัก
พฤหัสบดีที่ ๔ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๖๗
เป็นปีที่ ๘ ในรัชกาลปัจจุบัน
........................................................
"ชีวิตก็เช่นกัน ถ้าช่วงชีวิตนี้เป็นรสขม มันก็เป็นรสขมที่รอลิ้มรสความหอมหวานของชีวิตที่เราเฝ้ารอก็เป็นได้"
.
จดหมายตอบกลับจากอานนท์ นำภา ฉบับที่ 1
ถึง P' แท็กซี่ที่รัก และฝากสวัสดีทุกท่านที่ได้อ่าน จ.ม.นี้
.
ช่วงนี้ฝนตก อากาศเปลี่ยนเป็นไข้นิดหน่อย ได้ยาพาราจากพี่สมบัติ ทองย้อย อาการก็ดีขึ้น นับเป็นโชคดีที่ติดคุกระลอกนี้ มีทั้งการ์ดอาชีวะ, การ์ดทะลุแก๊ส และการ์ด นปช.คอยดูแล
.
ชีวิตในคุกจะว่าไม่ลำบากก็เหมือนโกหก เพียงแต่เป็นความลำบากที่พอคาดหมายได้และพอรับมือได้ นักโทษการเมืองโชคดีที่มีกองทุนคอยช่วยเหลือ ทำให้เรามีของเยี่ยมจากญาติทุกวัน มีอาหารเป็นถุงแกงไม่ต้องกินอาหารโรงเลี้ยงที่จืดชืด มีน้ำขวดสะอาด ๆ ดื่ม มีกาแฟโง่ ๆ ดื่มในทุกเช้า กองทุนยังสนับสนุนกาแฟสำหรับจ้างซักผ้าด้วย ทำให้เราไม่ต้องเสียเวลาซักผ้าซึ่งต้องเฝ้าไม่งั้นหาย พอเหลือเวลาให้อ่านหนังสือ ออกกำลังกายบ้าง แต่มันก็ไม่ได้สะดวกสบาย เป็นการอยู่ในข้อจำกัดที่พอบริหารจัดการให้ผ่านพ้นวันต่อวันได้ เอาเข้าจริง บรรยากาศเหมือนไปออกค่าย ที่ต้องนอนเต็นท์แคบ ๆ หรือศาลาวัดแคบ ๆ ที่ต้องนอนเบียด ๆ กัน เพียงแต่ในคุกเราต้องนอนแบบนี้ทุกวัน 555+
.
จริง ๆ ผมว่าคนเราไม่ได้ชอบอาหารรสขม ๆ หรอก มนุษย์น่าจะชอบรสชาติหวานหอมมากกว่า เพียงแต่รสชาติหวานหอม และกลมกล่อม บางครั้งและบางอย่าง ไม่สามารถดื่มด่ำได้โดยตรง มันต้องผ่านความขมก่อน จึงจะสามารถรับรู้ความหอมหวานกลมกล่อมได้ เช่น กาแฟ ลาบก้อย หรือเหล้า เป็นต้น ชีวิตก็เช่นกัน ถ้าช่วงชีวิตนี้เป็นรสขม มันก็เป็นรสขมที่รอลิ้มรสความหอมหวานของชีวิตที่เราเฝ้ารอก็เป็นได้
.
เขียนมาถึงตรงนี้ เวลาย่างเข้าตีห้า ขอไปต่อคิวเข้าบล็อกก่อน วันนี้มีออกศาลคดีไอ้ไผ่ ดาวดิน เป็นทั้งนักโทษเป็นทั้งทนายให้คนอื่นด้วยก็งี้ ต้องออกศาลทุกวัน 555+
.
รักและรอกินลาบ
อานนท์ นำภา
9 ก.ค.2567