ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน
2 days ago
·
คนที่โพสต์รูปพระแก้วสวมกระโปรงถูกขังครบ 1 ปีแล้ว
ในคดีมาตรา 112 โดยไม่เคยได้รับสิทธิประกันตัว ระหว่างสู้คดี
.
28 มิ.ย. 2566 ศาลอาญาพิพากษาจำคุก “น้ำ” วารุณี 3 ปี ลดโทษให้เหลือ 1 ปี 6 เดือนโดยไม่รอลงอาญา หลังให้การรับสารภาพ กรณีโพสต์ภาพรัชกาลที่ 10 เปลี่ยนเครื่องทรงพระแก้วมรกตที่สวมชุดกระโปรง มีความผิดฐานเหยียดหยามศาสนา หมิ่นประมาทกษัตริย์ฯ ตามประมวลกฎหมายอาญา และความผิดตาม พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ แม้เธอไม่ได้เป็นผู้ตัดต่อภาพดังกล่าวก็ตาม
.
วารุณี ถูกคุมขังที่ทัณฑสถานหญิงกลาง ระหว่างต่อสู้คดีในชั้นอุทธรณ์ และถูกปฏิเสธให้กันประตัว โดยคำสั่งครั้งแรกมีขึ้นหลังศาลอ่านคำพิพากษา 3 วัน และแม้ทนายความจะยื่นประกันตัว พร้อมกับฎีกาคำสั่งอีกหลายครั้ง คำสั่งก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม
.
เมื่อสิทธิขั้นพื้นฐานอย่างการประกันตัวยากต่อการได้มา ทั้งที่ศาลเองก็รับรู้เหตุผลความจำเป็นหลายอย่างที่วารุณีสมควรได้รับอิสรภาพ ไม่ว่าจะเป็นเหตุที่เธอป่วยเป็นโรคอารมณ์สองขั้ว ที่ต้องได้รับการรักษาอย่างต่อเนื่อง หรือเหตุที่เธอเป็นเสาหลักของครอบครัว ต้องคอยดูแลอีก 3 ชีวิต เหตุที่เธอไม่เคยคิดหลบหนี และเดินทางตามนัดหมายของศาลโดยตลอด ฯลฯ
.
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่วารุณี ‘ผิดหวัง’ กับกระบวนการยุติธรรม จากคำสั่งไม่ให้ประกันตัวที่ศาลมักจะอ้างว่า “อัตราโทษสูง เกรงว่าจะหลบหนี” ฟางเส้นสุดท้ายนี้ ทำให้เธอตัดสินใจ ‘อดอาหารประท้วง’ ในเรือนจำเพื่อเรียกร้องสิทธิประกันตัวนาน 46 วัน โดยมีช่วงหนึ่งที่เธอจำกัดการดื่มร่วมด้วย สุดท้ายเธอยุติการประท้วงลงในวันที่ 46 และยังคงไม่ได้รับสิทธิประกันตัวเรื่อยมาจนถึงตอนนี้
.
เวลาหลังกรงขังล่วงเลยมาถึง 2 ใน 3 ของโทษจำคุกทั้งหมดแล้ว ต่อจากนี้เหลืออีกเพียง 6 เดือน วารุณีจะเป็นอิสระ คำถามสำคัญไม่ใช่ ‘เหลือเวลาอีกนานเท่าไร’ เธอถึงจะพ้นโทษ แต่คือ ‘ทำไมเธอถึงไม่ได้รับสิทธิประกันตัว’ ทั้งที่คดียังไม่ถึงที่สุดด้วยซ้ำไป โดยความจริงแล้วคดีนี้ยังสู้ต่อด้วยการอุทธรณ์ และฎีกาคำพิพากษาตามลำดับถัดไป
.
อย่างไรก็ตามไม่นานมานี้ วารุณีตัดสินใจขอถอนอุทธรณ์คำพิพากษา เพราะต้องการรับโทษให้คดีถึงที่สุด ซึ่งอย่างน้อยยังมีจุดหมายปลายทางมากกว่าการรอคอยสิทธิประกันตัว
.
ในวาระครบรอบ 1 ปี การถูกคุมขังในคดีมาตรา 112 วารุณีในวัย 32 ปี ได้ฝากข้อเขียนบรรยายถึงชีวิต และความยากลำบากในเรือนจำ แม้เธอตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะไม่เสียน้ำตาให้มาตรา 112 แต่จนแล้วจนรอดสารพัดความหนักหนาที่ถาถมก็ทำให้เธอสารภาพว่ามีน้ำตาให้มันไปแล้วอย่างน้อยครั้งหนึ่ง พร้อมกันนี้เธอได้ให้มุมมองต่อมาตรา 112 เพื่อย้ำเตือนกับสังคมอีกครั้งว่ากฎหมายมาตรานี้เป็นคดีการเมือง สมควรได้รับการแก้ไข และควรถูกนับรวมเมื่อเกิดการนิรโทษกรรม
.
.
อ่านต่อบนเว็บไซต์ : https://tlhr2014.com/archives/68278