บันทึกจากเรือนจำ

Get Surariddhidhamrong
9h
·
บันทึกเยี่ยมเก็ท โสภณ
จดหมายของผมที่ผมเขียนออกมาไม่ผ่านอีกครั้ง เพราะผมเขียนเรื่องสิทธิ เสรีภาพ ของผู้ถูกคุมขัง และโซ่ตรวน
สมัยก่อนทางเรือนจำเวลาผู้ถูกคุมขังถูกเบิกตัวไปที่ศาลจะต้องใส่โซ่ตรวนซึ่งมีน้ำหนักมาก แต่สมัยนี้ใครที่ถูกเบิกตัวไปศาลจะต้องใส่กุญแจเท้าแทนโซ่ตรวน ถึงจะมีน้ำหนักน้อยกว่า แต่ข้อเสียของกุญแจเท้าคือ มีเหลี่ยมและคมมาก ทำให้ผู้ถูกสวมใส่ต้องบาดเจ็บมีแผลถลอกทุกครั้ง และได้รับบาดแผลที่ลึกขึ้นสำหรับใครที่ใส่เป็นเวลานาน เมื่อถอดแล้วยังทิ้งบาดแผลและความเจ็บจากการเป็นแผลอยู่
ผมพยายามเขียนจดหมายออกมาบอกเล่าเรื่องนี้ แต่ผู้คุมไม่ให้ผ่าน เพราะเกรงว่าถ้าให้ผ่านตนเองจะถูกลงโทษเช่นกัน
ญาติผู้ถูกคุมขังต้องใจสลายทุกครั้งที่ต้องเห็นภาพคนเป็น ลูก เป็นพ่อ เป็นคนรักต้องใส่กุญแจเท้าไปศาล ญาติบางคนไม่ยอมไปเยี่ยมผู้ถูกคุมขังเพราะทำใจไม่ได้กับภาพที่ตนจะเห็นว่าผู้ถูกคุมขังถูกใส่กุญแจเท้า
ผมและผู้ถูกคุมขังบางคนไม่เคยมีพฤติกรรมการหลบหนีด้วยซ้ำ
ผมอยากบอกคนข้างนอกว่าอยู่ข้างในผมยังสู้ ขอบคุณทุกคนที่สู้เหมือนกัน อยู่ข้างในก็ต่อสู้ไปพร้อมคนข้างนอก
—————————————————
(30 ตุลาคม 2023, ประเทศเนเธอร์แลนด์)
นักเคลื่อนไหวชาวดัตช์และฮ่องกง เรียกร้องปล่อยตัวผู้ต้องขังทางการเมืองชาวเบลารุส ฮ่องกง และไทย พร้อมถือโปสเตอร์แคมเปญ #LetsGetRights
Join us to Let’s Get Rights
https://bit.ly/letsgetrights
#MilkTeaAlliance MTAT - Milk Tea Alliance Thailand - พันธมิตรชานม
—————————————————
วันที่ 30 ตุลาคม 2566
เก็ทอยู่ในเรือนจำมา 68 วัน #LetsGetRights #Freeget
.....

อานนท์ นำภา
9h
·
ต้อนรับเดือนพ.ย. ที่จะถึงนี้ด้วยนัดสืบพยานจุกๆ จนต้องอุทานว่า ”เอาเวลาที่ไหนไปหนี!“ วันทำการมี 22 วัน นัดศาลไปแล้ว 19 วัน
.
พบปะ พูดคุย ให้กำลังใจกันได้ตามวัน เวลา ด้านล่างนี้ หากมีการเปลี่ยนแปลงเช่นการยกเลิกนัดหรือเลื่อนคดี จะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง
.
ขอบคุณทุกท่านที่ยังเดินทางร่วมกัน
.....

อานนท์ นำภา
9h
·
จดหมายจากเรือนจำ ฉบับวันที่ 30 ตุลาคม 2566
.
ถึงปราณและอิสรานนท์ ลูกรัก
.
สิ่งหนึ่งที่เป็นคำถาทคาใจพ่อในขณะที่พ่อต้องอยู่ในเรือนจำคือ ความเข้าใจและภาพจำของพ่อซึ่งมีต่ออิสรานนท์จะเป็นอย่างไร อิสรานนท์จะบอกครูและเพื่อนๆ เมื่อต้องเข้าเรียนชั้นอนุบาลอีก 3 ปี ข้างหน้าว่าพ่อของเขาคือใคร ทำงานอะไร จะกล้าบอกเพื่อนๆหรือไม่ว่าพ่อกำลังติดคุกอยู่ด้วยมาตรา 112
.
เพื่อนๆในชั้นเดียวกัน คงมีพ่อเป็นครูเป็นตำรวจทหารอัยการหรือศาล เด็กๆคงบอกเล่าคุยโม้เรื่องพ่อกันสนุกสนานตามประสา อิสรานนเล่าเจ้าจะอยู่อย่างไรในมุมห้องเรียนนั้น จะโดนเพื่อนล้อหรือไม่ ว่ามีพ่อติดคุก ความกังวลนี้ยังคงวนเวียนในความคิดพ่อทุกค่ำคืน
.
ปราณคงโตพอรู้ความแล้ว พ่ออยากให้ปราณบอกเล่าเรื่องราวของพ่อให้อิสรานนท์ฟัง บอกน้องว่าเหตุใดพ่อต้องติดคุก บอกน้องในสิ่งที่ครอบครัวเราต้องประสบและสิ่งที่พ่อและเพื่อนๆของพ่อต่อสู้ก่อนหน้านี้ บอกน้องว่ามันมีส่วนสำคัญต่อสังคมที่พวกเราอยู่อย่างไร พ่อภูมิใจที่ได้รับโทษทัณฑ์ในนามของการต่อสู้ คนรุ่นพ่อหวังว่าการต่อสู้ในรุ่นพ่อจะช่วยส่งต่อสังคมที่ดีงาม ไปสู่คนรุ่นลูกทั้งสองความทุกข์ยากในยามนี้ไม่อาจทำลายความฝันใฝ่เหล่านั้น
.
พ่ออยากให้ปราณเอารูปพ่อในรูปในการปราศรัยเมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 2563 ให้อิสรานนท์ดูและบอกน้องว่า ”พ่อของเราคือแฮร์รี่พอตเตอร์ คือทนายอานนท์ นำภา“ เพียงเท่านี้พ่อก็จะยิ้มอย่างสุขใจในแดนตาราง สุขใจที่ได้เฝ้าดูลูกทั้งสองเติบโตในสังคมที่ดีกว่าในวันที่พ่อเขียนจดหมายฉบับนี้
.
รักและคิดถึงลูกทั้งสอง
.
อานนท์ นำภา เรือนจำพิเศษกรุงเทพ แดน4