ถึง อภิสิทธิ์ อดีตรักที่จากไป
คุณยังกล้าเขียนจดหมายมาหาฉัน ทั้งๆที่เป็นคนทิ้งฉันไป ปล่อยให้ “ตาเทพ” เข้ามาสร้างปัญหาสารพัด จนฉันหลงทาง เพราะตอนนั้นฉันเชื่อเขาหมดหัวใจ ครอบครัวฉันยังไปร่วมเป่านกหวีดด้วย
ฉันไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น แต่ไม่เคยคิดเลยว่า ท้ายสุดผ่านมา 5 ปี ฉันต้องเสียอิสรภาพ กลายเป็น “นกน้อยในกรงทอง”
ตาเทพเป็นคนแนะนำให้ฉันรู้จัก “ลุงเขียว” ที่ถือโอกาสหยิบพุงปลาไปกินหน้าตาเฉย
ถึงแม้ลุงเขียวจะเป็นชายแกร่ง ปกป้องฉันได้ แต่ดันไม่ยอมให้ฉันไปไหน ให้ใช้ชีวิตไปวันๆ สัญญิงสัญญาว่าวันหนึ่ง “ฉันจะมีเสรีภาพ”
เงินเข้าบ้านก็น้อย แถมยังไปสุรุ่ยสุร่ายใช้จ่ายซื้อของไม่จำเป็น เช่น รถถัง หลังๆหนักไปถึงเรือดำน้ำ แล้วยังชอบยืมนาฬิกาแพงๆของเพื่อนมาใส่ วันดีคืนดีก็แต่งเพลงเปิดกรอกหูฉัน ทุกอาทิตย์ต้องมาฟังเขาพูดเป็นชั่วโมง อดดูละครที่ฉันชอบ ทำไมทำร้ายจิตใจกันถึงขนาดนี้
นี่ยังไม่พอ สัญญาไม่เป็นสัญญา ยังมากระซิบบอกว่า “จะอยู่กับฉันไปยันวันตาย” หรืออย่างน้อยๆก็ 20 ปี โอ้วแม่เจ้า ป่านนั้นฉันคงแก่หงำเหงือก
คิดถึงวันเก่าๆ หากคุณใจสู้สักนิด ไม่ใจมด ผลุบๆโผล่ๆ ทิ้งฉันให้เดียวดาย ปล่อยให้ตาเทพมาหลอก ลุงเขียวคงไม่มาเปลี่ยนแปลงชีวิตฉันได้ถึงเพียงนี้
อย่ามาพร่ำบอกว่ายังรักฉันคนเดียว ให้กลับมาอยู่กินกันเหมือนเก่าอีกครั้ง
คนอย่างคุณนอกใจฉันไม่พอ ยังตีสองหน้าได้เก่งนัก
ตอนนี้ฉันมีคนใหม่แล้ว ลองคบกับเขาอยู่ เขามีความเป็นตัวของตัวเองสูง ไม่เชื่อใครง่ายๆ ฉันก็ยังหวั่นๆ ไม่รู้ว่าจะพลาดเหมือนเก่าไหม แต่ยังไงฉันขอเลือกทางเดินของฉันเองดีกว่าที่จะมาจมปลักอยู่กับคุณ
อย่าเขียนจดหมายอะไรที่เพ้อเจ้อมาหาฉันอีก ขอให้คุณไปดี ขอให้มีความสุข ขอให้คุณหมดทุกข์เสียที ขอให้รักยืนยาว ให้คุณกับตาเทพโชคดี แม้ว่าหลังๆนี้ตาเทพดูแปลกไป มาตำหนิติเตียนคุณว่า “หากไม่มีเขา คุณก็ไม่มีวันได้ดี”
คนเขาถึงบอกว่า ชีวิตคู่ก็เป็นแบบนี้ วันหนึ่งด่ากัน วันหนึ่งก็มากอดกัน เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้
ปล. ถึงแม้คุณจะบอกว่าไม่สนับสนุนลุงเขียวแล้วในตอนนี้ ก็ไม่ได้ทำให้ฉันเปลี่ยนใจ เพราะคนอย่างฉันเจ็บแล้วจำ ไม่อยากถูกหลอกซ้ำอีก
จาก ประชาชน ที่เคยรักคุณ
ชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์