https://www.youtube.com/watch?v=b2OcKQ_mbiQ
"Girls shouldn't be hit not even with a flower, or a bouquet of flowers"
"Because it's bad, and I'm a man"
In the kid's world, women don't get hit!
...
ภาพยนต์สั้น PSA "ผมไม่ทำ" โดย Ciaopeople Media Group ประเทศอิตาลี - ตอกย้ำให้เห็นว่า "ความรุนแรง ไม่ใช่สิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด และไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นเองได้โดยธรรมชาติ"
นอกจากข้อความสำคัญที่ผู้ผลิตต้องการสื่ออกมา เพื่อ "ยุติความรุนแรงต่อผู้หญิง" ผ่านมุมมองของเด็กชายหลายคนที่อยู่ในช่วงช่วงอายุ 8-12 ปี แน่นอน ไม่ใช่ว่า ใครจะให้คำตอบดีที่สุด แต่คำตอบที่พวกเค้าให้เหมือนกัน เมื่อถูกสั่งให้ "ตบ" (ใช้ความรุนแรงทางร่างกาย) เพื่อนผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า คือ "ไม่" และ "จะไม่ทำ"
... ในโลกของเด็ก ผู้หญิงไม่ถูกทำร้ายร่างกาย In the kids' world, women don't get hit. สิ่งที่ซ่อนในนั้น คือ ในโลกของผู้ใหญ่ ผู้หญิงถูกกระทำ
ที่กล่าวมาข้างต้น ความรุนแรงไม่ใช่สิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด แต่เกิดจากประสบการณ์ชีวิต การได้พบเห็นในสื่อ ความรุนแรงเกิดได้โดยมีสาเหตุมาจากทัศนคติและค่านิยมดั้งเดิมในประเด็นหญิงชาย หรือจากปัจจัยกระตุ้นหรือเร่งให้เกิดความรุนแรง อาทิ บุคลิกภาพอันเป็นผลจากพันธุกรรม การอบรมเลี้ยงดู สื่อ การสร้างให้เกิดการยอมรับ หรือทำให้เห็นเป็นปกติว่าความรุนแรงเป็นการแสดงออกทางความรัก ผูกพันธ์ การมีประวัติการถูกทารุณกรรมครั้งเยาว์วัยในครอบครัวหรือที่โรงเรียน หรือเห็นสมาชิกในครอบครัวถูกทำร้าย ความเจ็บป่วยทางจิต ครอบครัว ปัญหาทางเศรษฐกิจ การใช้สารเสพติด การดื่มสุรา การเล่นการพนัน หรือแม้แต่ วัฒนธรรม
ขอบคุณ คุณ Thanutra Teerasuphaset บิว Siriporn Laosang และ แอนเดรีย ไนเบอร์ก ที่ส่ง Public Service Announcement (PSA) บน Fanpage.it มาให้นะคะ
Ciaopeople Media Group's recent public service announcement (PSA) has reaffirmed that violence against women and girls is not natural. The PSA investigated how boys (age average of the participating boys is between 8-12) react to the subject of violence against women. This PSA can be a good peer education tool to ensure a positive social change. Experiences and use of violence against women can start quite early in life. Men and boys who witness or experience childhood violence more likely to use violence later on in life.
I thank Khun Thanutra Teerasuphaset and dear Siriporn Bew Laosang and Andrea Nyberg for this lead.
