ใครที่เคยอยู่อเมริกาสักพักนึงจะสังเกตได้ว่า คนอเมริกันทั่วไปให้เกียรติทหารในเครื่องแบบอย่างมากในทุกที่ที่ทหารไป เพราะเหตุใด?

https://www.youtube.com/watch?v=zQZHbym82MI&feature=youtu.be

How US citizens respect their army at public places!


ใครที่เคยอยู่อเมริกาสักพักนึงจะสังเกตได้ว่า คนอเมริกันทั่วไปให้เกียรติทหารในเครื่องแบบอย่างมากในทุกที่ที่ทหารไป เพราะเขารู้ซึ้งว่า ทหารเหล่านี้ไปปฏิบัติภารกิจต่างแดนแต่ละครั้งนานเป็นปีกว่าจะได้กลับบ้าน ก็เพื่อปกป้องเสรีภาพของชาวอเมริกันจากภัยคุกคามนอกปท.

เช่น ที่สนามบิน เวลาชาวบ้านและพนง.สนามบินเห็นทหารอเมริกันเดินทางกลับมา ก็จะยืนขึ้นโบกมือ ปรบมือ เข้าไปจับไม้จับมือ แสดงความชื่นชมทหารเหล่านั้น นี่เป็นภาพที่เห็นเสมอ ๆ ในสนามบินใหญ่ในอเมริกา แม้แต่ในศูนย์การค้าตามเมืองต่าง ๆ ก็จะเห็นภาพแบบนี้อยู่บ่อย ๆ

เพราะในปวศ.อเมริกากว่าสองร้อยปีถึงวันนี้ ทหารอยู่ในกรอบรัฐธรรมนูญและกฎหมาย อยู่ใต้บังคับบัญชาของพลเรือนโดยดุษฎีและเคร่งครัด ไม่มี "ไซด์ไลน์" เป็นธุรกิจสีเทาและผิดกม.ใด ๆ หากทหารคนใดทำผิดกม. ก็ถูกลงโทษอย่างหนักด้วยศาลปกติและศาลทหาร

ทหารอเมริกันจึงได้รับ "เกียรติและศักดิ์ศรี" จากหัวใจของปชช.ของเขาโดยแท้ ไม่ใช่ด้วยความกลัวหรือเกลียด!



พิชิต ลิขิตกิจสมบูรณ์

...

คนแต่ละอายุขัยแต่ละรุ่นมีเอกลักษณ์เป็นของตนเอง สร้างมรดกที่ดีและเลวร้าย ทิ้งไว้ให้สังคมและคนรุ่นต่อไปตามแบบของตนเอง

เรามี "คนรุ่น 2490" เช่น กุหลาบ สายประดิษฐ์ เปลื้อง วรรณศรี อุดม ศรีสุวรรณ จิตร ภูมิศักดิ์ สุภา ศิริมานนท์ พโยม จุลานนท์ เป็นต้น สู้แล้วพ่ายแพ้ เลือนหาย

เรามี "คนเดือนตุลา 16-19" ที่ยังคงมีผลสะเทือนถึงวันนี้ เป็น "คนรุ่นที่ล้มเหลวโดยแท้" ในอดีตสู้แล้วแพ้ ถึงปัจจุบัน 90% ของรุ่นนี้เหลือแค่บูชาและรับใช้เผด็จการ วิกฤตการเมืองปัจจุบันทั้งพันธมิตรเสื้อเหลือง รปห.49 กปปส. รปห.57 และเผด็จการทหาร ก็คือผลงานของคนรุ่นนี้แหละ!

ความหวังในวันนี้คือ "คนรุ่นใหม่" การทะลุทะลวงให้ข้ามพ้นวิกฤตปัจจุบันคือภาระหน้าที่ของพวกเขา "ล้างและเช็ดสิ่งปฏิกูล" ของคนรุ่นก่อน ๆ ให้หมดไป ก้าวไปสู่ "ประเทศไทยใหม่อันเจิดจ้า" ความท้าทายเบื้องหน้าของพวกเขาคือ "ต้องก้าวออกมา แล้วบอกว่า ลุงป้า! พอกันที ถึงเวลาของพวกฉันแล้ว!"


พิชิต ลิขิตกิจสมบูรณ์