วันพุธ, พฤษภาคม 31, 2560

ชวนชมนิทรรศการภาพ กระบวนการฟอกอดีต ของ "หฤษฏ์ ศรีขาว" "ไร้มลทิน (2015-2016)" แกลลอรี่เว่อร์ 3 มิถุนายน - 22 กรกฎาคม 2017




"งานชิ้นนี้ได้รับการผลักดันจากปฏิกิริยาเลือดเย็นของผมและผู้คนรอบข้างที่มีต่อกลุ่มผู้ชุมนุมในเวลานั้น จนผ่านไปแล้ว 5 ปี ผมจึงเพิ่งรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นและเข้าใจพวกเขาในฐานะเพื่อนมนุษย์ การที่ผู้คนในประเทศไม่รับรู้ ,นิ่งเฉย ตลอดจนสะใจต่อการตายของกลุ่มผู้ชุมนุม ได้สะท้อนความน่าสะพรึงกลัวของแนวคิดชาตินิยม สถานที่ต่างๆที่ปรากฎอยู่ในผลงานชุดนี้ เป็นที่ซึ่งนักเรียนทุกคนถูกพาไปกล่อมเกลาทางศีลธรรม - หฤษฏ์ ศรีขาว"

ไร้มลทิน

ศิลปิน : หฤษฏ์ ศรีขาว
สถานที่ : แกลลอรี่เว่อร์
3 มิถุนายน - 22 กรกฎาคม 2017
พิธีเปิด 3 มิถุนายน 2017 18:30 น.

ไร้มลทิน (2015-2016)

ปิดเทอมฤดูร้อนปี 2010 บรรยากาศความไม่สงบทางการเมืองในประเทศไทยเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้ผมและเพื่อนๆไม่สามารถกลับบ้านได้ พวกเราจึงไปอาศัยอยู่รวมกันที่บ้านของเพื่อนคนหนึ่ง เรารับรู้สถานการณ์ผ่านแถลงการณ์จากฝ่ายกองทัพที่ทำให้พวกเราพากันสาปแช่งกลุ่มผู้ชุมนุมอย่างขาดสติ และเฝ้าดูพวกเขาได้รับการลงฑัณฑ์ด้วยความสะใจ

ในปี 2014 รัฐประหารครั้งที่ 13 เกิดขึ้นโดยคสช. ส่งผลจนถึงปัจจุบันให้ประเทศถูกปกครองโดยกองทัพ ผมจึงเริ่มค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์ทางการเมือง ทำให้พบว่าในปี 2010 มีประชาชนเสียชีวิตกว่า 90 ศพ และแม้จะเป็นจำนวนมากที่สุดในประวัติศาสตร์ไทย แต่เหยื่อจากเหตุการณ์ดังกล่าว ก็ไม่เคยได้รับความเป็นธรรมใดๆ จากกฎหมายหรือจากสังคม

งานชิ้นนี้ได้รับการผลักดันจากปฏิกิริยาเลือดเย็นของผมและผู้คนรอบข้างที่มีต่อกลุ่มผู้ชุมนุมในเวลานั้น จนผ่านไปแล้ว 5 ปี ผมจึงเพิ่งรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นและเข้าใจพวกเขาในฐานะเพื่อนมนุษย์ การที่ผู้คนในประเทศไม่รับรู้ ,นิ่งเฉย ตลอดจนสะใจต่อการตายของกลุ่มผู้ชุมนุม ได้สะท้อนความน่าสะพรึงกลัวของแนวคิดชาตินิยม สถานที่ต่างๆที่ปรากฎอยู่ในผลงานชุดนี้ เป็นที่ซึ่งนักเรียนทุกคนถูกพาไปกล่อมเกลาทางศีลธรรม

กระบวนการฟอกอดีตดำเนินไปผ่านพิธีกรรมและงานเฉลิมฉลองอันศักดิ์สิทธิ์ ด้วยแนวคิดเรื่องกฎแห่งกรรมที่ถูกใช้เป็นอาวุธทางการเมืองสำคัญในการทำลายคุณค่าความเป็นมนุษย์

กระบวนการเหล่านี้ถูกกระทำอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานาน มันคือการศัลยกรรมความคิดจิตใจ เพื่อควบคุมทั้งชีวิต, ความทรงจำและ ความใฝ่ฝันของผู้คนทั้งประเทศ

เกี่ยวกับศิลปิน

หฤษฎ์ ศรีขาว เกิดเมื่อปี 1995 ในแถบชานเมืองปทุมธานี เขาเริ่มถ่ายภาพเมื่ออายุ 13 ปี ด้วยสายตาที่ซุกซนต่อสิ่งรายรอบ พออายุ 16 ปี เขาก็ได้รับคัดเลือกเข้าอบรมเชิงปฏิบัติการกับศิลปินภาพถ่ายชาวฝรั่งเศส Antoine d'Agata (Magnum Photos) ใน Angkor Photo Workshop เมื่อกลับมาเมืองไทยเขาเริ่มถ่ายภาพชุดแรก Red Dream (2012) ด้วยการย้อนกลับไปถ่ายภาพถนนเส้นเดิมที่เขาเคยเดินหลงในค่ำคืน เกิดเหตุสลายการชุมนุมเมื่อปี2553

หฤษฎ์สร้างสรรค์ผลงานอย่างต่อเนื่อง ในลักษณะ Photo Essay ผลงานของเขาได้จัดแสดงทั้งในและนอกประเทศ อาทิ นิทรรศการ ‘Cross_Stitch’ ที่หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร, นิทรรศการ 'Margin of Visual Threshold' ที่ Circle Art Centre ประเทศจีน, เทศกาลภาพถ่าย GETXOPHOTO ประเทศสเปน, นิทรรศการ New Perspectives on Photography จัดโดย Musée de l’Elysée ที่จัดแสดงงานทั้งในประเทศสวิตเซอร์แลนด์, ประเทศอังกฤษ และประเทศเม็กซิโก

ผลงานชุดนี้ได้รับรางวัล Winner of Juror’s prize ในนิทรรศการ ‘Power and Politic’ จาก Filter Photo Festival ประเทศสหรัฐอเมริกา (www.filterfestival.com), รางวัล Second Prize Winner Gomma Grant 2016 (www.gommagrant.com) และรางวัล Special mention by the jury ที่ Dusseldolf Portfolio Review 2017 ประเทศเยอรมัน (www.portfolio-review.de) รวมถึงได้รับการตีพิมพ์ในนิตยสารภาพถ่ายระดับโลก Foam (www.foam.org) และปี 2016 หฤษฎ์ ศรีขาว ได้รับรางวัลยอดเยี่ยม สาขาภาพถ่าย Young Thai Artist Award (www.scgfoundation.org)

ปัจจุบันหฤษฎ์อยู่ระหว่างการสร้างผลงานชุดใหม่เกี่ยวกับพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ของกลุ่มสิ่งมีชีวิตประหลาด สำหรับปริญญานิพนธ์ จากสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

ข้อมูลเพิ่มเติม
Gallery VER l แกลเลอร์เว่อร์
ที่อยู่ 2198/10-11 ซ.นราธิวาส 22 แขวงช่องนนทรี
เขตบางคอแหลม, กรุงเทพมหานคร
เวปไซด์: www.vergallery.com อีเมล: galleryver@gmail.com
Tel : 02 103 4067 ,080 580 2513
------------//-------------

Whitewash

by Harit Srikhao
at Gallery VER
3rd June – 22nd July 2017
Opening 3rd June 2017, 6.30 pm.

Whitewash (2015-2016)

School vacation, summer, 2010. The atmosphere of political violence in Thailand continuously heated up, and my friends and I were unable to go home. We all stayed together at a friend’s house. We only received information from the military, which made us curse the protestors feverishly and watch them getting beaten up with great satisfaction.

Then, in 2014, the thirteenth coup d’etat took place in Thailand. The country has been ruled by the military regime ever since. I began researching deeper about the country’s political history. I found that in 2010, the crackdown resulted in over 90 deaths. Although the death toll of this incident remains the highest in Thai history, none of the victims has received any justice from the law or society.

This work was driven by the cold-blooded responses that I and other people around me had towards the protestors back then. Five years have passed and I’ve only started to perceive what actually happened and understand the protestors as fellow human beings.

The fact that people in the country remained ignorant, indifferent, and even satisfied towards the protestors’ deaths reflects the chilling darkness of nationalism. All the places that appear in my work are those where students are brought to to receive “moral attunement.”

The process of history laundering is conducted through sacred rituals and celebrations, while the concept of karma is used as the key political tool for dehumanization.

Such a process of mental and emotional surgery has been conducted continuously for a long time to control the lives, minds, and dreams of people in the country.

About artist

Harit Srikhao born in 1995 in a Pathumthani suburb, Srikhao started taking photos when he was 13 years old with his keen eyes, until at the age of 16 he was selected to attend the Angkor Photo Workshop of French photographer, Antoine d'Agata (Magnum Photos). After coming back to Thailand, he started his first series, Red Dream (2012), by returning to the route that he got lost in the night of the military crackdown in 2010.

Srikhao continually creates works in photo essay style, and his works were exhibited in both Thailand and foreign countries, e.g., ‘Cross_Stitch’ exhibition at Bangkok Art and Culture Center, 'Margin of Visual Threshold' exhibition at Circle Art Centre (China), GETXOPHOTO Exhibition (Spain) and New Perspectives on Photography Exhibition by Musée de l’Elysée (Switzerland, England and Mexico).

Currently, Srikhao is in the progress of creating new work which is about the holy rites of imaginary beings for his dissertation in King Mongkut’s Instutute of Technology Ladkrabang (KMITL).
ooo


fototazo
Interview: Harit Srikhao


3.31.2017



From the series "Whitewash" © Harit Srikhao


I had the pleasure of being a juror for the Gomma Photography Grant 2016. I reviewed 400 portfolios and few - if any - left more of an impression on me than Harit Srikhao's Whitewash. Srikhao was ultimately given Second Prize by the jury. I subsequently had the chance to ask Srikhao about the project.

______________________________





fototazo: Tell us a little about your background and how you got into photography.

Harit Srikhao: I have been taking pictures since I was in grade school. Most of my photos were about people and my surroundings back then. At that time, I used a camera as my excuse to wander around outside.

In 2011, I had a chance to attend a workshop by Antoine d'Agata that made me become interested in the photo essay which mainly focuses on a narrative style.

Currently, I am a final year student in the Faculty of Architecture with a major in photography at KMITL [King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang] which mostly aims at commercial photography, however, I keep trying to make time for my personal work which is mostly a collaboration between fiction and nonfiction. I always use a documentary method to collect raw material. Then I create a fiction from those materials. I seldom tell reality, but rather a fantasy and an imagination.







f: Can you tell us about the social and political context of Thailand in 2010 to which the images from Whitewash refer?

HS: It was the period of my secondary school, I can remember there were several protests by different interest groups taking place in Bangkok. My friends and I felt really bored with the protest back then as we thought it was none of our business. Nevertheless, we liked the coup d'etat because it shut everything down, especially our school.

The "Red-Shirt" protesters said their demonstration aimed to call for fairness from the Abhisit's government which was supported by the army and the royal institution. In addition, most of them were laborers from the countryside who were oppressed by high society.

On the evening of the 28th of April, there was a clash between protesters and troops that prevented me from going back home, thus I had to stay at my friend's house. Meanwhile, we could only get information about the event from the army's broadcast which repeatedly showed images of the savage protesters attacking the officers. That made us really mad at the protesters, and we cursed insanely at them through the television. To be honest, I didn't even care what was happening outside, just staying with friends in the house without parents and school was a wonderful vacation for me.

Finally, the demonstration ended the following month. The fourth day after the military crackdown, my family and I joined a "Big Cleaning Day" activity arranged by the government that had simply ordered the riot to cease. The purpose of this activity was gathering people and letting them clean the area. I still remember the atmosphere of that day clearly when the street was full of celebrities, singers, and pressmen, none of them really focused on cleaning. Thhey were having fun and laughing like being at a celebration party.

Thus "whitewash" means to suppress all guilt from the past and from history, it is a rite of exoneration.





f: How did you begin to develop this series of images? How did the project get to where it is today?

HS: Actually at the beginning of this project was a private exploration. I wanted to tell a lie through a photograph by composing a sense of affection from my school memories. I started with taking my friends back to the sea we used to go together, which was the same period of time as the political events in Thailand I just mentioned.

However, this project did not initially focus on the political event at all. I just took photos of my friends and edited them, for example I cut out a person I did not like and replaced it with my favorite one in order to create my own utopia and to overcome my dejection. When tthe 13th coup d'etat of Thailand happened in 2014, I posed questions to myself and became more curious about politics. I researched information about the country's histories and found out that all the stories I used to know and believe were one-sided. They were all propaganda, including the event on May 19th, 2010. To acknowledge the adversity the "Red-Shirt" protesters faced on that day when they were disbanded really shocked me and made me feel truly guilty. More than 100 were executed, the highest number in the history of Thailand; those victims still do not get any fairness including now; they were vanished from history.

With a question I asked myself "Where have I been for four years that I know nothing about those protesters?" I began going back to the places I used to visit when I was in high school whether it be a heaven and hell reproduction in a temple, military camp, the Grand Palace or the National History Museum. All of them were places where every school in Thailand would take their students to for moral instruction and to forcefully implant children with concepts of nationalism and royalism. I can say most Thai children were brainwashed there.

Therefore this work is an investigation of my own memories in which personal memory and public memory are told alongside one another and overlap with each other under a core concept of "images control history."





f: Talk us through the methods and the process that you go through with your negatives and photographs to produce the images that you eventually show.


HS: "Cut and paste" was initially selected as the method of the project because its main theme was a type of surgery; meanwhile, I also tried other techniques in terms of papers. At the beginning, I experimented with the basis of deconstruction, revision and forgery, then I chose the technique which was compatible with what I wanted to convey in an image.

As the result, Whitewash contains visual elements created by the various techniques that you can see from time to time in the work. In addition, all of the images were presented in relation to a thematic motif, whether it be flare, blue blaze or paper pulp, or even atmosphere and dreamy color in the work, all of which were made by printing on paper and scanning back and forth. In other words, my working process was about switching between digital and analog.





f: Do you have a vision of your images that you work towards from the beginning, or do the images emerge from the processes of collage and manipulation?

HS: I started with going out to take photos at the specific places I mentioned above. After collecting those environments in a documentary style, I brought all the photos to my studio in order to see how I could develop them with the techniques I previously experimented with. I worked like this from 2015 to 2016; however, the whole work became really clear early in 2016.

f: What kinds of Thai visual histories and traditions are you working from, if any? And - same question, but looking outwards – what kinds of international visual histories and traditions do you work from, if any?

HS: I think the most obvious visual reference of this project is The Commissar Vanishes, a book by David King, it is a splendid book which talks about photography and arts as a tool for social domination as used by Stalin.









f: f: Do you consider the work to be overtly political, as well as personal? If so, while I don’t want to ask you to "explain" your work, I also wonder if some of its political ideas and themes might be lost on someone not familiar with the situation and the subjects depicted in your images. Can you give us an overview of your critique?

HS: I think a vital issue of my work is an idea of goodness and evil. The Thai government uses a similar concept that includes merit and sin or heaven and hell as an important political weapon to debase the value of the people and convince them to agree with the unfairness in society. This way of thinking is aggressively taught in the schools. I think it is not only about extreme nationalism and royalism, but also about creating a mindset with which the government cages the people of the nation. That propaganda provides the way we see ourselves, the way we see others and the way we see the world. To sum up, if the government can domineer the thoughts of the people in the country, that means it can also control the way citizens will react to a person who thinks differently than them or that it can even control their behavior in daily life.

f: What are conditions like currently in Thailand for showing this type of work? Are you able to present it publicly there?

HS: There is a lot of censorship in Thailand especially in academic matters, and news and information which leads people astray with one-sided messages from the government. In terms of artwork, there is seldom a place in the country for those criticizing the nation, religion and royalty. However, this work is going to be exhibited at Bangkok in June of this year, and I can't predict what will happen after that.







f: Is there anything else that you'd like to add, Harit?

HS: I would like to talk a little more about "private matter" and "politics." Personally, they are the same thing. Whitewash is not a sharp or complicated work. In fact, I made this work in order to apologize and show a responsibility towards those protesters of the past because of how my narrow mind used to react heartlessly to them. Lastly, I'm not an activist artist and this work is only the empathy that people should have for each other as human beings.



...

Related story: