วาทะเด็ด... ธรรมเนียมหมอบคลานเข้าเฝ้าผู้มีอำนาจในวันเกิด มีแต่ในประเทศเผด็จการเท่านั้น เคยได้ยินข่าวโอบามาฉลองวันเกิดเปล่า?

ธรรมเนียมหมอบคลานเข้าเฝ้าผู้มีอำนาจในวันเกิด มีแต่ในประเทศเผด็จการเท่านั้น เคยได้ยินข่าวโอบามาฉลองวันเกิดเปล่า? รู้เปล่าเขาเกิดวันไหน? รู้เปล่าชินโสะ อาเบะเกิดวันไหน? เดวิด คาเมรอนล่ะ? ผู้นำเหล่านี้ถ้าจัดวันเกิดใหญ่โต ปล่อยให้ข้าราชการเฝ้าแหนเพื่อขอความดีความชอบเหมือนสมัยเวียงวังคลังนา รับรองคนเขาไม่เลือกตั้งเข้ามาอีก อย่างว่า เรามันประชาธิปไตย 99.99% เท่านั้นเอง

Pipe Udomittipong

ความเห็นต่อข่าว...

http://www.khaosod.co.th/view_newsonline.php?newsid=1457921458

ooo

กระจ่างแจ้งแจ่มจ้าทั้งตา-ใจ
มีทหารไว้ทำไม ? อย่างใครถาม
กำแพงมืดสีหม่นไร้คนตาม
ยังคงความอาถรรพ์ในฝันร้าย

เสียงที่ไม่มีเสียงอยู่เพียงสัตว์
ร้องเรียนรัฐเงียบเงียบก็เงียบหาย
ภาพละครก่อนตื่นในคืนตาย
ก็ระบายให้เห็นเป็นเงาเงา

กระดาษอันบอบบางวางบนมือ
ถ้อยคำที่ซื่อซื่อก็แสนเศร้า
ตุลาการรับฟังเพียงชั่งเอา
ว่าเป็นเรื่องบอกเล่าก็เท่านั้น

“ ในห้องมืดยืดยาวกาลเวลา
แม้นมีตาก็ไร้ตามองหาฝัน
เป็นกับตายอยู่ใกล้ไม่ต่างกัน
ราตรีช่างเงียบงันสั่นสะท้าน

มัดมือตีนเตะตบตะปบเหยื่อ
ให้ถอดเสื้อเยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน
เอาผ้าคลุมคร่อมหัวดั่งวัวงาน
แล้วราดน้ำให้อาการขาดหายใจ

กระทืบซ้ำย้ำถามตามคำบอก
สารภาพให้ออกว่าเอ็งใช่
หากดื้อดึงหัวหมอก็ช็อตไฟ
กระชากรางปืนไปให้ได้กลัว ”

ไม่เคยพบเคยพาลปานฉะนี้
หรือจะมีคนไม่พูดไปทั่ว
สารภาพทุกอันอย่างพันพัว
พอรู้ตัวก็เข่าอ่อนนอนเรือนจำ

กระบวนการอัปยศนามกฎหมาย
มืดจริงหนอเจ้านายในคืนค่ำ
นิติรัฐเมืองไทยไม่เป็นธรรม
นิติอำมะหิตสถิตแทน

ที่หัวหน้าก็เชิดหน้าเป็นผู้นำ
ที่ปากบอนก็ระยำยามขึ้นแท่น
ที่จับขังก็คุกคามอย่างงามแดน
ประชาชนแค่นแค้นทั้งแผ่นดิน

เผด็จการผ่านฟ้ามาสู่เมือง
ชุบขี้เหลืองเรืองรองเป็นทองสิ้น
กฏหมายกลายเป็นกฏหมาอันราคิน
เสียงปืนยินยึดถือเป็นขื่อแป

มือเปื้อนเลือดอุ้มลูกก็เปื้อนเลือด
มีดที่เชือดรอยช้ำจะย้ำแผล
ไม่อาจล้างให้เลือนเหมือนผ้าแพร
คงมีแต่เปื่อยเน่าก็เท่านั้น

กระจ่างแจ้งแจ่มจ้าทั้งตา-ใจ
มีทหารไว้ทำไมในอกฉัน
ประวัติศาสตร์ขาดช่วงดั่งห่วงกัน
ย่อมถึงวันไล่เฉดเผด็จการ

ขออภัยทหารดีหากมีอยู่
ที่หาญสู้ถวายหัวเป็นรั้วบ้าน
แต่หากมีแล้วชั่วช้าอย่างสามานย์
มีทหารเช่นนี้อย่ามีเลย

๑๓ มีนาคม ๒๕๕๙

อานนท์ นำภา

ooo